review
Manglehorn

Manglehorn is nu te koop op DVD.

Het is voor oudere acteurs en actrices niet altijd makkelijk om goede rollen te vinden. Ook grootheid Al Pacino is geen uitzondering op deze regel. Zijn lichthartige Danny Collins wist vorig jaar wel weer te vermaken en nu is het aan Pacino om dat kunstje te herhalen met het in 2014 opgenomen Manglehorn.

Slotenmaker A.J. Manglehorn (Al Pacino) is gebroken sinds het verlies van zijn grote liefde. Hij haat iedereen, heeft een slecht relatie met zijn zoon Jacob (Chris Messina) en geeft de wereld de schuld van al zijn verdriet. Het enige waar Manglehorn nog om geeft is zijn kat Fanny, die hij door een operatie voor lange tijd moet missen. Manglehorn valt hierdoor in een gat, maar ziet bankbediende Dawn (Holly Hunter) een helpende hand bieden. Toch is het nog maar de vraag of Manglehorn wel openstaat voor een nieuw persoon in zijn leven.

Manglehorn is een aardige karakterstudie die het vooral moet hebben van uitmuntend acteerwerk. Al Pacino toont aan nog steeds een film te kunnen dragen en tilt het scenario naar een hoger plan. Pacino speelt de laatste jaren wel eens een karikatuur van zichzelf, maar zet hier op ingetogen wijze neer een interessant personage neer. Ook Holly Hunter (Batman V Superman) weet te imponeren in haar kleinere rol, die eigenlijk wat meer verdieping had verdiend. De film komt wat chaotisch over door een hoop bewandelde zijpaden en had zich wellicht beter op de relatie tussen Manglehorn en Dawn kunnen focussen.

Regisseur David Gordon Green brak in 2008 door met de stonerkomedie Pineapple Express. Sindsdien gooit hij het over een andere boeg, zo valt Manglehorn meer te vergelijken met het donkere drama Joe uit 2013. Hij maakt hier, vooral in de montage, een aantal gedurfde stijlkeuzes die niet altijd even goed uitpakken. Gelukkig blijft de film er goed uitzien, dankzij de grauwe maar stijlvolle cinematografie van Tim Orr. In combinatie met het sterke acteerwerk maakt dit Manglehorn technisch wonderlijk, maar niet echt memorabel.