review
Once Upon a Time in the West

Sergio Leone maakte in de jaren ’60 de beroemde Dollars-trilogie; A Fistful of Dollars, For a Few Dollars More en The Good, The Bad & The Ugly. Hij wilde graag iets anders doen, maar kon dit alleen door nog een western te maken. Dit werd Once Upon a Time in the West (C’era una volta il west). Niet alleen een van de beste westerns aller tijden, maar ook een van de grootste filmklassiekers.

Jill McBain (Claudia Cardinale) reist naar de afgelegen boerderij van haar kersverse man. Eenmaal aangekomen op de locatie, die liefkozend Sweetwater wordt genoemd, blijkt dat het land sterk gewild is. Morton (Gabriele Ferzetti) is uit op het naast een treinspoor gesitueerde stuk grond en schakelt Frank (Henry Fonda) in om de eigenaar te bespelen. Cheyenne (Jason Robards) wordt hier het slachtoffer van, nadat hem een misdaad in de schoenen wordt geschoven. Ondertussen duikt ook de mysterieuze Harmonica (Charles Bronson) op, die zo zijn eigen vete met Frank heeft.

Het meest bekende aspect van Once Upon a Time in the West is natuurlijk de soundtrack. De creatie van componist Ennio Morricone is misschien wel dé beste filmmuziek en de legendarische status is meer dan terecht. Het geluid sluit perfect aan op de sublieme cameravoering. Leone werkt, zoals we van hem zijn gewend, veel met close-ups. Deze laten je recht in de ziel van de complexe personages kijken. Uiteraard is dit ook de verdienste van de acteurs. Henry Fonda is een intrigerende schurk en Charles Bronson betrekt de kijker zonder veel woorden te gebruiken.

De film draait vanaf 3 november bij onder andere het EYE Filmmuseum. De mogelijkheid om deze film op het grote doek te aanschouwen kan je eigenlijk niet onbenut laten. De nieuwe digitale restauratie ziet er geweldig uit en is vrij van imperfecties. Ook komt de soundtrack goed tot zijn recht in de bioscoopzaal. Gelukkig is er niet teveel aan gepoetst; de restauratie heeft nog zeker de charme van vervlogen tijden. Het werkt als een tijdmachine; vanaf het moment dat de film begint waan je je in 1968. Eigenlijk kunnen we kort zijn, over Once Upon a Time in the West is immers alles wel gezegd. Een absolute klassieker die je sowieso gezien moet hebben.