review
Room
Conclusie
Een onderhoudend drama over de liefde tussen moeder en kind. Toch moet Room het vooral hebben van de prestaties van hoofdrolspelers Brie Larson en Jacob Tremblay.Room is nu te koop op Blu-ray en DVD.
Bij de afgelopen Oscar-uitreiking waren een aantal onverwachte winnaars. Brie Larson hoorde hier zeker niet bij. De jonge actrice wist met haar werk in Room al praktisch elke prijs te winnen en ging er, geheel naar verwachting, ook met de felbegeerde Oscar vandoor.
Room draait om de onvoorwaardelijke liefde tussen moeder en kind. Het is het beste om zo min mogelijk over het verhaal te weten, dus hier volgt slechts een korte beschrijving: Moeder Joy (Brie Larson) en haar zoontje Jack (Jacob Tremblay) leven al jaren in een kleine afgesloten ruimte die door Jack ‘Room’ wordt genoemd. Wanneer het mannetje vijf jaar oud wordt, besluit zijn moeder hem meer te vertellen over hun bijzondere leefomgeving en hoe ze daar terecht zijn gekomen.
Room moet het vooral hebben van de verbluffende prestaties van Brie Larson en Jacob Tremblay. Joy heeft veel diepgang en Larson speelt haar zonder enige vorm van Hollywood-opsmuk, waardoor ze realistisch overkomt en je als kijker weet te raken. Toch draait de film vooral om het personage van Tremblay. De jonge acteur draagt deze zware last met verve, alleen zijn herhaaldelijk terugkerende voice-overs zijn werkelijk tenenkrommend. Regisseur Lenny Abrahamson trekt de natuurlijke stijl over de hele film door. Overdreven camerabewegingen blijven achterwege en het kleurgebruik is naturel. Vooral de titulaire kamer is indrukwekkend in beeld gebracht; de afgesloten ruimte wordt vanuit talloze standpunten gefilmd en lijkt opvallend gemoedelijk.
Het verloop van het verhaal is verrassend; de film beslaat een grotere tijdsspanne dan je vooraf misschien denkt. Dit is bewonderenswaardig, maar ook problematisch. De film lijkt twee verhaallijnen te willen combineren, maar schiet hierin tekort. Zo komt hierdoor de climax van het verhaal al halverwege de film, waardoor de tweede helft erg lang aanvoelt. Tegelijkertijd voelt het begin wat te kort. De twee helften hadden elk een eigen verhaal kunnen zijn. Gelukkig weerhoudt dit Larson en Tremblay er niet van een blijvende indruk achter te laten.
