review
The Neon Demon

Regisseur Nicolas Winding Refn was bij de grote filmliefhebbers al langer bekend, maar wist in 2011 met Drive pas een breder publiek te bereiken. Zijn visueel intense opvolger Only God Forgives was wat te vervreemdend voor het brede publiek. The Neon Demon past qua stijl precies tussen deze twee titels in en biedt het beste van twee werelden.

Het 16-jarige model Jesse verhuist naar Los Angeles om haar ambities waar te maken. In de grote stad aangekomen komt ze in contact met Ruby (Jena Malone) en haar vriendinnen annex modellen Gigi (Bella Heathcote) en Sarah (Abbey Lee). Terwijl Jesse zich steeds meer bewust wordt van de kracht van haar uiterlijk, raken haar concullega’s steeds jaloerser. Met alle gevolgen van dien.

NWR maakt zijn status als auteur waar, de Deense regisseur heeft weer een duistere, onheilspellende film gemaakt waar zijn stijl vanaf spat. Een visueel meesterwerk over de vernietigende kracht van schoonheid. The Neon Demon is een horrorsprookje in de meest enge zin; de gruwelen zijn ergens namelijk herkenbaar. De manier waarop de personages zich volledig bezighouden met oppervlakkige zaken als uiterlijk en status is angstaanjagender dan welk spook of demon ook. Het is namelijk niet moeilijk om voor te stellen dat mensen in de huidige samenleving zo’n vertikte kijk op de wereld hebben.

Ook de acteurs weten dit gevoel perfect over te brengen. Zo zien we Jesse uitgroeien van een naïef meisje naar een zelfverzekerde dame. De onschuldig ogende Elle Fanning is perfect gecast en ook Jena Malone is erg sterk. Toch zijn het vooral Bella Heathcote en Abbey Lee (Mad Max: Fury Road) die de film naar zich toetrekken. Het tweetal weet de juiste ijskoude modellenuitstraling te combineren met gelaagd acteerwerk. Vooral de poppenblik van Heathcote, wier personage een obsessie heeft met plastische chirurgie, komt op momenten over als een robot, in de meest positieve zin. Dit kunstmatige karakter komt ook terug in de soundtrack. Cliff Martinez heeft ook deze NWR-film voorzien van een geweldige electro-soundtrack, die nu dus nog beter op zijn plaats is. Eigenlijk is The Neon Demon gewoon angstaanjagend goed; de film grijpt je en laat niet meer los.