review
Uncharted 4: A Thief’s End

Het duurt nog tot en met volgende week dinsdag voor Uncharted 4: A Thief’s End in de winkels ligt en eigenlijk lijken een hoop mensen het er al over eens te zijn dat dit het spel van het jaar gaat worden. Wij gingen de afgelopen dagen alvast uitgebreid aan de slag met de singleplayer en je leest hier of dit spel zijn enorme verwachtingen nakomt.

Uncharted 4: A Thief’s End is het eerste en vermoedelijk enige deel uit de reeks op de PlayStation 4: ontwikkelaar Naughty Dog heeft reeds aangegeven dat dit namelijk het einde is van het avontuur van Nathan Drake. Zonder al te veel spoilers weg te geven kunnen we in ieder geval vertellen dat Nathan in dit spel voor het eerst samenwerkt met zijn broer Sam. Een jonge Nathan woont in een weeshuis, wanneer zijn broer hem komt bezoeken. Je zult ontdekken dat hij toen al aanleg had om over daken te klauteren, klimmen en rennen.

Wanneer de twee op latere leeftijd op zoek gaan naar de verloren schat van Kapitein Henry Avery, eindigen de twee door omstandigheden in de gevangenis. Hier begint het verhaal pas echt. Meer verhaalelementen zullen we niet verklappen, om de belevenis voor niemand te verpesten. Toch kunnen we hiervan zeggen dat het meer dan ooit meeslepend en meegaand is. Dit keer spelen niet alleen de behoefte om een grote schat te vinden een rol, maar ook emoties zijn een belangrijke drijfveer.

Wat direct opvalt is dat deze game completer is dan alle eerdere delen. De opbouw naar het verhaal neemt minimaal een uur in beslag en voordat je het eerste vuurwapen in handen hebt ben je misschien zelfs wel anderhalf uur aan het spelen. Dat voelt echter niet traag, maar juist zoals een goede serie of film voelt. De makers nemen de tijd om het verhaal te vertellen van de game. Daarnaast kom je meer dan in vorige delen ook in de bewoonde wereld en ga je zelfs op pad in een auto door het prachtige Madagascar.

De vuurgevechten ontbreken echter zeker niet. Toch is ook hier een extra dimensie aan het spel toegevoegd. Door te sluipen en voorzichtig te werk te gaan kun je a la Tom Clancy’s Splinter Cell hele groepen vijanden uitschakelen zonder ook maar één kogel te gebruiken, maar je bent dan wel iets langer bezig natuurlijk. Kies je voor het frontale vuurgevecht, dan ben je sneller; dit is vooral een optie wanneer je op een lager moeilijkheidsniveau speelt, omdat je dan geen tekort aan kogels hebt. De stealth-optie is vooral aan te raden wanneer je op een hogere moeilijkheid speelt.

Grafisch is Uncharted 4: A Thief’s End om je vingers bij af te likken. Of je nu rondrijdt, aan het duiken bent, in de stad loopt of door ruïne’s rent, als je niet oppast verlies je jezelf in de prachtige omgevingen. Die zitten overigens ook nog vol met verborgen aanwijzingen en schatten die de echte liefhebber kan verzamelen. Het puzzelen is ook dit keer natuurlijk een belangrijk onderdeel van het spel. Mocht je hier echter niet van houden, dan kun je kiezen voor de laagste moeilijkheidsgraad. Het spel zal je hier dan doorheen helpen.

Al met al is Uncharted 4: A Thief’s End een echte topper die je geen moment loslaat. Het meeslepende verhaal en de prachtige graphics betoveren je samen met de verfrissende en afwisselende gameplay.