review
Next to Her

Als je op een willekeurige avond langs de kanalen zapt, is de kans groot dat je een programma tegenkomt met daarin een rol voor geestelijk gehandicapten. In het ene programma beginnen ze een band, in het andere worden hun dromen waargemaakt. In deze programma’s worden ze vaak neergezet als schattige mensen die juist leuk zijn omdat ze net een beetje anders zijn.

Op deze weergave kwam afgelopen maanden wat kritiek. Ervaringsdeskundigen vonden dat het hebben van een geestelijk gehandicapt kind mooier werd gemaakt dan dat het daadwerkelijk was. Die critici zullen bij het zien van Next to Her instemmend knikken; deze film laat keihard zien hoe het is om een geestelijk gehandicapt familielid te hebben.

De film gaat over Chelli (Liron Ben-Shlush), een jonge Israëlische vrouw. Ze werkt als bewaakster op de lokale middelbare school. Thuis woont ze samen met haar zusje Gabby (Dana Ivgy). Gabby is geestelijk gehandicapt en kan niet zelfstandig leven.

Chelli houdt intens veel van haar zusje, maar kan haar soms ook wel schieten. De relatie tussen Chelli en Gabby wordt goed in beeld gebracht in een aantal fragmenten die zijn gegrepen uit het dagelijks leven van de twee zusjes. Soms zijn dat gelukkig momenten, zoals wanneer ze samen in bad zitten of wanneer Gabby speelt in de ballenbak. Andere keren zijn ze ongelukkig, als Gabby bijvoorbeeld haar eigen moeder een bloedneus slaat of wanneer ze met haar hoofd op de vloer bonkt, tot grote woede van de onderburen.

Chelli doet haar best om de wereld binnen het appartement gescheiden te houden van de wereld buiten het appartement. Weinig mensen weten dus dat ze een gehandicapt zusje heeft. Wanneer de twee werelden elkaar raken, wordt duidelijk hoe zwaar het leven met een gehandicapt familielid is en hoeveel Chelli moet opofferen voor haar zusje.

Nog nooit heb ik tijdens een film zo vaak op mijn horloge gekeken als tijdens deze film. Niet uit verveling, maar omdat ik me zo oncomfortabel en ongemakkelijk voelde. Ik schaamde me voor het gedrag van Gabby en had medelijden met Chelli.

Next to Her is geen ontspannende film. Een naar gevoel bekruipt je tijdens het kijken van deze film; een plaatsvervangende schaamte. Je voelt mee met de personages en vooral met Chelli. Die houdt zoveel van haar zusje en wil haar zo graag wil beschermen dat het soms ten koste gaat van haar eigen geluk.

In een wereld waarin het hebben gehandicapte kinderen wordt neergezet als een gelukkig ongelukje komt Next to Her keihard binnen. De worsteling die Chelli en de mensen in haar omgeving doormaken, brengt regisseur Ashaf Korman uitstekend in beeld. Het is een confronterende en ontroerende film die niks met de mantel der liefde bedekt.