review
Keeper

Keeper vertelt het verhaal van twee verliefde tieners die om moeten gaan met een onverwachte zwangerschap. Maxime (Kacey Mottet Klein) en Melanie (Galatea Bellugi) zijn beide vijftien jaar en smoorverliefd. Al snel ontdekt Melanie dat ze zwanger is.  Melanie denkt aan een abortus, maar Maxime wil het kind houden. Waarom, dat weet hij eigenlijk niet. Ze zijn jong en weten eigenlijk niet zo goed waar ze aan beginnen.

Naast zijn leven met Melanie, is Maxime een getalenteerd voetbalkeeper. Hij verwacht dat hij later profvoetballer wordt en dat alles dan wel weer goed komt, niet realiserende dat een baby zijn hele toekomst zal veranderen.

Ondanks dat er steeds dingen mis gaan, blijven Melanie en Maxime er makkelijk over denken. Maxime gaat naar een speciale stageweek voor voetbaltalenten, maar komt er niet goed vanaf omdat hij te druk is met de zwangerschap. De film schetst daarmee een treffende boodschap: je kunt niet alles doen. En vooral ook dat ze eigenlijk te jong zijn voor zo’n grote beslissing.

Als Melanie hoogzwanger is besluiten de twee stiekem ’s nachts naar de kroeg te gaan. Zoals ze altijd deden, waarom zou het nu niet kunnen? Maar de avond verloopt anders dan verwacht en Melanie vlucht naar haar moeders huis en wil Maxime niet meer spreken. Maximes wereld stort in: hoe nu verder?

Keeper vertelt een emotioneel verhaal. We komen helemaal in de belevingswereld van de 15-jarigen die voor dit dilemma worden gesteld. Ze denken dat ze zoveel aankunnen, maar dat blijkt toch tegen te vallen. Het is indrukwekkend acteerwerk van de hoofdrolspelers Kacey Mottet Klein en Galatea Bellugi, die precies weten hoe ze zich als pubers moeten gedragen. Een opvallend dingetje daarbij in de film is dat Maxime en Melanie nooit tegen elkaar zeggen dat ze van elkaar houden, ze zeggen in plaats daarvan: ‘Ik heb een hekel aan je’, maar ze gebruiken de zin om hun liefde aan elkaar te tonen. Het echte houden van lijkt nog te ver weg voor ze.

Keeper is de eerste langspeelfilm van reggiseur Guillaume Senez (Dans Nos Veines). Zijn stijl kenmerkt zich vooral door de lange shots. In Keeper ziet we regelmatig een shot van 10 of soms wel 20 seconden gericht op iemands gezicht. We zien dan langzaam een emotie opkomen. Bijvoorbeeld als Melanie hoogzwanger in de kroeg staat. We zien haar gezicht langzaam veranderen en uiteindelijk pakt ze haar jas en loopt weg. Senez laat ons op deze manier de strijd en beslissingen van de hoofdrolspelers op een hele persoonlijke en intieme manier zien. Er worden geen woorden of handelingen ingezet en toch begrijp je als kijker wat er aan de hand is. Dat maakt de film puur. Zowel het camera- en acteerwerk als het verhaal zelf zijn puur en echt.