review
A Bigger Splash
Conclusie
In A Bigger Splash denk je dat je goed moet letten op hoe de relaties tussen de hoofdpersonen veranderen en verschuiven. Dit gebeurt echter geleidelijk, haast even log als de hete zomer waarin de film zich afspeelt. De film weet dit te laten werken totdat spanningen tot een clichématig breekpunt komen. Vanaf daar weet het niet meer te boeien.A Bigger Splash is nu te koop op DVD en Blu-ray.
In A Bigger Splash neemt rockster Marianne Lane (Tilda Swinton, Hail Caesar!, The Grand Budapest Hotel), door een operatie aan haar stembanden, een gedwongen sabbatical. Om haar stem rust te geven trekt ze zich met filmmaker Paul (Matthias Schoenaerts, The Danish Girl, The Drop, The King’s Gardens) terug op een klein Italiaans eilandje. Daar komt al een uniek puntje in de film naar boven; het laat een acteertalent als Tilda Swinton amper praten. Dit zorgt er echter niet voor dat ze de film tekort doet; Swinton is ook een talent zonder haar stem. Ze weet precies wat ze doet in haar bewegingen en expressies. Nooit heeft de kijker het gevoel dat er naar Swinton gekeken wordt; het is altijd Marianne, de rockster die haar rustige leventje leuker vindt dan ze wilt toegeven.
Hun vakantie wordt onderbroken door hun goede vriend Harry (Ralph Fiennes, James Bond-serie, The Grand Budapest Hotel) en zijn dochter Penelope (Dakota Johnson, Fifty Shades of Grey, Black Mass). Harry is een muziekproducer en ondanks dat hij achter de schermen werkt, is hij een rockster ten top. Vanaf het moment dat Ralph Fiennes het doek opspringt steelt hij de show. Harry Hawkes is een energiek figuur, die vermoeiend overkomt om mee om te gaan en om te zijn. Echter is vanaf moment één duidelijk dat Harry een masker draagt en zijn ware motieven verbergt. Hoewel het duidelijk is dat Harry’s gedragingen een grote façade zijn, is hij goed in dat masker nooit af te zetten.
De film is erg goed in de banden tussen de vier hoofdpersonen te laten verschuiven, maar nooit te veranderen. Hints van overspel, verleiding, verloren liefde en incest zijn subtiel door het verhaal verweven, maar of ze gegrond zijn blijft lang een mysterie. Het verhaal stopt veel tijd in de banden tussen paren bloot te leggen. Eerst ligt de focus op Marianne en Paul, dan op Paul en Harry en Marianne en Pen, daarna op Marianne en Harry en Paul en Pen, om weer te eindigen zoals het begon: bij Marianne en Paul. De verschuivingen zijn subtiel en daardoor prettig om te aanschouwen. Het voelt nooit onnatuurlijk.
Helaas gaat de finale faliekant de mist in. Waar de subtiele opbouw haast subliem is, komt dit samen in een breekpunt dat allesbehalve subtiel is. Het is een punt wat al zo vaak in een film is voorgekomen dat het in A Bigger Splash haast beledigend voelt. Want A Bigger Splash kon uniek zijn in zijn eenvoud en in plaats daarvan wordt er een wending geplaatst die veel te veel gebruikt is. De wending voelt als een einde, maar het stuurt juist naar een einde. Hierdoor wordt bijna nog een kwart in de navolging van die nare wending gespendeerd. Zonde, want het haalt het gehele niveau van de film omlaag. A Bigger Splash is driekwart geweldig in zijn subtiliteit en een kwart teleurstelling door een voorspelbaar script.
