review
Bravely Second: End Layer

Bravely Second: End Layer geeft meer Bravely Default. Van het verhaal dat ervan uitgaat dat je op de hoogte bent van de gebeurtenissen in Bravely Default en dat je weet hoe de wereld werkt, tot de terugkeer van bekende omgevingen en personages. Dit maakt het spel verwarrend voor iemand die nooit het eerste deel gespeeld heeft. Het spel begint in een hoog tempo, zo hoog dat je als speler soms moeite hebt om het allemaal bij te houden. Je wordt bedolven onder termen, waarvan verondersteld wordt dat je ze kent. Je verzamelt je groepsleden, je vecht tegen een boss en dan zou het echte verhaal moeten beginnen, maar dat doet het niet.

Want na de proloog valt Bravely Second stil en worden er een aantal problemen duidelijk, sommige klein, sommige groot, maar veelal stonden ze in de weg van de best mogelijke ervaring. En de potentie is er zeker. Het is dan ook jammer dat daar niet het maximale uit wordt gehaald. Het grootste probleem is het vechtsysteem. Dat is ten eerste traag, gevechten duren langer dan zou moeten en zijn meestal erg vervelend. Daarnaast is niet duidelijk welke vijand waar zwak voor is, terwijl dit beter gecommuniceerd zou kunnen worden. Er is afgezien van de boss-battles niet veel tactische diepgang aanwezig in de gevechten van Bravely Second. 

Uiteindelijk ben je dus vermoeid, gewond en zijn je zakken leeg als je bij de ingang van een dungeon aankomt. Daar staat gelukkig een mysterieus figuur die je gezondheid herstelt, maar hij heeft helaas geen goederen voor je en dus moet je terug. Gelukkig hoef je niet altijd tegen monsters te vechten, er is namelijk de optie om willekeurige gevechten in zijn geheel uit te zetten. En dat is zeer prettig, maar het is verre van de ideale oplossing. Een ideale oplossing zou zijn geweest om het vechtsysteem beter te stroomlijnen zodat het voor de spelers ook een leukere ervaring is.

Helaas wordt je daar ook niet sterker van en daar draait het toch om bij dit spel: sterker worden door het verslaan van monsters, ontelbaar veel monsters. Vechten, vechten, vechten, terug naar de stad om nieuwe goederen te kopen en weer vechten, totdat je sterk genoeg bent om de boss te verslaan. Dat herhaalt zich en dat is jammer, want het verhaal is aardig en het spel ziet er voor een 3DS-game fantastisch uit. 

Dus Bravely Second heeft zeker wel zijn goede kanten; zo zijn alle belangrijke dialogen ingesproken door stemacteurs en is er een autoknop zodat je tijdens gesprekken niet de hele tijd op ‘A’ hoeft te drukken. Dat is zeker een optie die meer games zouden mogen hebben.Daarnaast zijn de boss battles vaak uitdagend en dwingen je om flexibel te zijn.

Ook is er sprake van een ongelofelijke diepgang. Zo werken bepaalde wapentypen zoals zwaarden of bijlen beter tegen bepaalde soort vijanden, zijn er zo’n dertig verschillende klassen waartussen je, zodra je ze hebt ontgrendeld, vrijuit kunt wisselen. Iedere klasse heeft unieke eigenschappen en voorwaarden, waardoor ze beter bij bepaalde personages passen dan bij anderen. Hierdoor kun je je team zo samenstellen hoe jij het wilt en je leden zo goed mogelijk samen laten werken.

Sommige van de opties die diepgang bieden zijn echter begraven in verwarrende menu’s, die de speler niet echt uitnodigen om ook daadwerkelijk de diepte in te duiken. Het uitzetten van gevechten helpt hierdoor dus wel. Jammer genoeg moet Yew zich dan nog in een tergend traag tempo voortbewegen, alleen is er nu niks dat je reis onderbreekt.

De personages zijn leuk, misschien een beetje kinderlijk voor sommigen, maar het heeft iets licht en luchtigs. Het zijn tenslotte nog maar tieners en het biedt tegenwicht voor de serieuze teksten van de vijand.

Bravely Second is een spel voor de liefhebbers van JRPG, zoveel is duidelijk. De paar moderne twists zijn een goede toevoeging, maar soms repareren ze iets wat het beste vervangen zou kunnen worden. Het kunnen instellen van de frequentie van willekeurige gevechten zou niet eens nodig zijn als die willekeurige gevechten leuk waren en niet heel veel tijd kostten. Het zou niet nodig zijn als grinden om sterker te worden niet zo’n groot onderdeel van het spel was.  

Maar het grootste probleem is niet het gevecht-systeem, maar het tempo. Wanneer er momentum is, dan is Bravely Second een leuk spel, met een aardig verhaal dat soms verassend grappig uit de hoek kan komen, maar dat momentum duurt vaak maar kort. Dan valt het spel stil en is het even een frustrerende ervaring.

Bravely Second is ogenschijnlijk een fantastische JRPG, maar wel een die een investering vraagt van zijn spelers.  Als je bereid bent om die tijd en moeite te investeren dan is Bravely Second een fantastisch spel, maar zelfs dan is Bravely Default eigenlijk een betere optie.