review
Bang Gang (A Modern Love Story)

Bang Gang is de eerste lange speelfilm van regisseuse Eva Husson en gaat over een groep middelbare scholieren in een kleine Zuid-Franse kustplaats. George (Marilyn Lima) en Leatitia’s (Daisy Broom) vriendschap wordt op de proef gesteld wanneer George verliefd wordt op Alex (Finnegan Oldfield), maar hij niet geïnteresseerd is in een relatie. Hij geeft meer om seks. In frustratie vindt George op een feestje een spel uit wat al haar medescholieren tot het uiterste drijft. Als gevolg hierop zoekt iedereen hun seksuele grenzen op met elkaar, wat uitloopt op feestjes welke ze Bang Gangs noemen.

De film is visueel heel stimulerend. Aan het begin wordt een passende introductie naar de zomer gegeven en die wordt prachtig vastgelegd. Aan een kustplaats is het makkelijk af te wisselen van beelden van een zonnig strand naar scènes geschoten op een zomeravond, wat voor zwoele, zachte kleuren zorgt. De cast draagt hier ook aan bij; omdat het om tieners gaat, gaat er een zachtheid en fragiliteit van ze uit. Van de buitenkant dan, want zoals het een tienerdrama betaamt worden er soms lage streken uitgehaald.

Dit maakt het soms wel confronterend om te zien. Het is een coming-of-age-verhaal bedoeld voor een jonge doelgroep. Dit soort verhalen zijn vaak in een humoristische manier weergeven. Bang Gang is echter een duidelijk drama en het voelt ongemakkelijk om een tienermeisje als duidelijk lustobject afgebeeld te zien worden. Dit reflecteert natuurlijk de blik van de tienerjongens in de film. De film doet dit briljant, maar het haalt het ongemak niet weg.

Daarbuiten gelaten is de cast briljant. De jonge acteurs in Bang Gang leggen de lat hoog en geven een belofte van hoopvolle Franse cinema in de toekomst. Het is moeilijk om een uitblinker te spotten omdat ze nu eenmaal allemaal erg getalenteerd zijn. Er is duidelijke chemie tussen de personages en ze weten goed de frustratie en de gelimiteerde vrijheid van jeugd weer te geven. Het is een ingewikkelde tijd die door volwassenen vaak wordt onderschat. Dat isolement lossen de tieners op door bij elkaar te komen. Toch nemen ze nooit écht de tijd voor elkaar, wat voor oppervlakkige banden zorgt die makkelijk verbroken kunnen worden. De manieren waarop worden door de film geëxploreerd. Die oppervlakkigheid zorgt uiteindelijk toch nog voor een soort eenzaamheid, maakt niet uit hoeveel mensen ze om zich heen hebben. Hoe ze allemaal verschillend omgaan met die eenzaamheid karakteriseert de personages in de film.

Bang Gang is een drama die de perikelen en complexiteit van de puberteit in acties heeft weten vorm te geven. Hoewel het luchtiger mocht zijn op ogenblikken, is de film visueel boeiend en qua uitvoering erg sterk.