review
Tanna
Conclusie
Tanna is een unieke film; het neemt een concept wat al vaker gebruikt is, en ongelooflijk uitgekauwd zou moeten zijn, en stopt het in een nieuw jasje. Hoewel er makkelijk door het nieuwe jasje heen te prikken is, werkt het wel. Hiermee bewijst de film dat originaliteit niet in het verhaal hoeft te zitten, zolang de uitvoering ervan maar integer is.Tanna is een klassiek Romeo en Julia verhaal, alleen ditmaal verteld door een oude inheemse stam. Tanna is de naam van een eiland, deel van Vanuatu. De Republiek Vanuatu is een onafhankelijke eilandengroep westelijk van Australië en Papua Nieuw-Guinea. Op Tanna wonen al erg lang verschillende inheemse stammen. Eén van die stammen is de Yakel stam. Ze leven volgens hun ‘Kastom’ tradities en vereren Yahul, de actieve vulkaan op het eiland. Wanneer een conflict met een andere stam, de Imedin, dreigt uit te barsten in een oorlog, wordt Wawa (Marie Wawa) van de Yakel uitgehuwelijkt aan een Imedin stamlid, als vredesoffer. Alleen is zij al verliefd op Dain (Mungau Dain), de zoon van het opperhoofd van de Yakel.
Tanna vertelt het verhaal van de traditionele geliefden die niet samen mogen zijn, alleen dan wel door een erg speciale bril. Makers Martin Butler en Bentley Dean lieten namelijk echte stamleden het verhaal vertolken; de Yakel stam geeft hun eigen verhaal vorm, met hun eigen tradities en eigen taal. Hierdoor wordt de kijker naar een andere wereld vervoerd. En toch voelt het niet gedistantieerd; het laat juist zien dat liefde een universeel onderwerp is dat in alle culturen terug kan worden gevonden. En op die manier kan elke cultuur verhalen vertellen, zelf door een westers medium als film.
De film maken was natuurlijk een grote uitdaging: Yakel stamleden kunnen niet lezen en acteren niet op dagelijkse basis. Butler en Dean hebben via workshops en improvisatielessen de stamleden in hun rol laten kruipen. En dit loont: de acteurs worden nooit uit hun comfortzone gehaald en weten de juiste emoties over te brengen. Vooral de kleine Marceline Rofit schittert als Selin.
Het eiland Tanna is een schitterende omgeving voor een traditioneel verhaal als dit. Het heeft alles: jungle, strand, zee en een actieve vulkaan. Gepaard met de prachtige cinematografie geeft dit spectaculaire natuurbeelden in de mooiste kleuren. Van de verf op de gezichten van de Yakel tot de rondspuwende lava van Yahul, alles komt visueel zo tot leven dat het een eigen karakter lijkt.
Tanna is heel slim aangepakt. Door een simpel en alom herkend verhaal, dat overigens waargebeurd is, te portretteren kan de kijker zich ermee identificeren. Er zit echter een bijzondere vorm omheen die de film kleurt geeft en eenieder nog lang zal bijblijven.
