review
History’s Future

History’s Future volgt het verhaal van een man die zichzelf niet meer kent. Hoewel dit een herkenbaar iets lijkt, neemt de film van Fiona Tan het wel erg letterlijk. De hoofdpersoon in History’s Future is namelijk zijn geheugen kwijt. Hij weet niks meer. Niet wie hij is, wat hoe doet, of wat hij gedaan heeft. Hierdoor begint de man een letterlijke zoektocht naar zichzelf. De kijker kan zelf beargumenteren of het hem op bepaalde momenten wel of niet lukt.

De start van zijn zoektocht begint subtiel en haast komisch. Hij verlaat zijn huis, en zegt dat hij zo terug zal zijn. Echter blijft hij lang weg, en is de uiteindelijke terugkeer een melancholische bedoening. History’s Future is artistiek; lange, stille beelden afgewisseld met chaotische situaties scheppen een dynamische en verwarrende wereld voor MP (Mark O’Halloran), Missing Person, de hoofdpersoon in de film. Hij neemt alles weer voor het eerst op, wat een frisse blik op de wereld geeft, maar wat ook overbelastend is voor MP. Het gebeurt dan ook vaak dat hij overweldigd wordt door alles wat hij volgens anderen al hoort te weten.

Maar dit is natuurlijk niet altijd het geval. Doordat MP zijn geheugen kwijt is, is hij een blank vel. Wanneer hij zich niet afvraagt wie hij is, is hij bezig met zichzelf opnieuw uit te vinden. Dit ontaardt in sterke persoonlijkheden, van een zelfverzekerde vrouwenversierder tot een fraudeur die de luxes van Mr. Snow steelt. Hoewel fascinerend om te zien, laat de afwisseling ook de film opbreken. Er is geen samenhang. In plaats daarvan krijgt de kijker geen standaard film voorgeschoteld, maar eerder een serie korte verhalen over dezelfde man. Als het ook daadwerkelijk dezelfde man is. Daar lijkt MP zelf ook nogal over te twijfelen.

Doordat MP’s geheugenverlies centraal staat, is het thema dan ook de vraag: wie ben ik? En hoewel dit met een frisse blik is behandeld, is het nogal een clichématige vraag om een film mee te vullen. Iedereen is altijd op zoek naar zichzelf; we komen hier achter door te leven en te leren. MP leeft en leert niet. MP is alleen maar bezig met die ene, belangrijke vraag. En zolang MP niet leeft, gaat hij ook geen antwoord krijgen op zijn vraag.

Hoewel MP’s levenswijze door de film heen valt te bekritiseren, ontmoet hij af en toe mensen op zijn pad die de film weer even doen opleven. Figuren als de blinde, loterijlot-verkopende zwerver (Denis Lavant) die een boek met alles ooit bedacht heeft geschreven, of de taxichauffeur (Brian Gleeson) die donders goed weet dat hij bedrogen wordt, maar zin heeft in een leuk ritje, hebben helemaal geen introductie nodig. Ze zijn er gewoon, ze delen hun levenswijsheid, en ze gaan weer weg. Echter zijn ze allemaal zoveel fascinerender dan MP dat het jammer is dat ze verdwijnen.