review
Préjudice

De familie die centraal staat in Préjudice lijkt gelukkig. De ouders hebben een mooi groot huis en de kinderen zijn volwassen en hebben een eigen leven opgebouwd. Het geluk balanceert echter op een zijden draadje, want een woede uitbarsting van de jongste zoon Cédric kan alles overhoop gooien. Hij woont nog bij zijn ouders en dat eist zo zijn tol.

Dat de zijden draad op hoogspanning staat, voel je al vrij snel aan. Gedurende de hele film is sprake van een soort broeiende spanning. Die spanning wordt goed in beeld gebracht door Antoine Cuypers, die met Préjudice zijn eerste lange film maakt. Met langzame camerabewegingen laat hij de kijker lang wachten voordat hij iets onthult. Daarmee de spanning opbouwend.

Préjudice is sowieso visueel sterk. In de meest indrukwekkende scène zien we het gezin, nadat de hemel openbreekt tijdens de barbecue, de borden en het eten in slow motion naar binnen brengen. En terwijl het water met bakken uit de lucht valt, zit Cedric bewegingsloos op zijn stoel in het midden van het beeld. De begeleiding door wilde drums, maakt dat je als kijker met open mond zit te kijken.

Toch is Préjudice niet altijd zo enerverend. Heel vaak bekruipt je als kijker een soort ongemak. Het is geen film waar je als kijker ontspannen naar kijkt. En dat zou het ook niet moeten zijn, want in een gezin met een probleemkind is er ook nooit ontspanning. De show wordt gestolen door Nathalie Baye. Wanhopig, woedend, boos, verdrietig en teder, ze speelt het allemaal. Als moeder van Cédric is zij de persoon die hij het meest veracht. Dit in tegenstelling tot zijn vader (Arno Hintjens) die hem veel vrijer laat. Zijn zus (Ariane Labed) ziet Cédric maar als een lastpak, een straf die haar ouders niet hebben verdiend. Voor haar is Cédric duidelijk niet gewenst.

Iedereen in het gezin gaat op zijn eigen manier om met Cédric; de een fel, de ander rustig en kalmerend. Maar zijn aanwezigheid, zijn bestaan, drukt een zware stempel op het gezin. Cédric zelf wordt gespeeld door Thomas Blanchard, hij weet heel goed het idee van een kind in een volwassen lichaam te vertalen. Van zijn woede-uitbarstingen als het niet naar zijn zin gaat, tot zijn reactie wanneer hij hoort dat zijn zus zwanger is.

Préjudice is een lastige film om aan te raden, maar als je van familiedrama’s of drama’s met een psychologische invalshoek houdt kan je Préjudice zeker op je lijstje zetten. Het is geen bijzonder toegankelijke film en als je zin hebt in ontspanning kun je beter iets anders gaan kijken. Als je jezelf daar overheen kunt zetten is Préjudice zeker 105 minuten van je tijd waard.