nieuws
Het Filmarchief: Rango en Hostel

Deze week bespreken we in onze wekelijkse rubriek Het Filmarchief onder andere de films Rango en Hostel.

Wil je de eerdere edities van Het Filmarchief bekijken? Neem dan een kijkje op onze speciale Filmarchief-pagina!

Rango lijkt een animatiefilm zoals er zoveel van zijn: simpel, grappig en leuk voor de kinderen. Maar Rango is één van de leukste animatiefilms van de laatste vijf jaar. De film over de kameleon Rango die terecht komt in het dorre woestijnstadje Dirt is leuk voor zowel jong als oud. De animaties zien er fantastisch uit en het “acteer”-werk van onder andere Johnny Depp, Isla Fisher en Bill Nighy is erg goed. De slapstick-humor is leuk en de oplettende kijkers zullen de inventieve verwijzingen naar de klassieke western films kunnen waarderen. Dus als je ooit behoefte hebt aan een leuke animatiefilm, of als je je (oppas)kinderen, neefjes, nichtjes, broertjes of zusjes moet vermaken, stel dan Rango voor.

Precies vijf jaar geleden kwam de film Rango uit. Deze hilarische animatiefilm heeft in principe een klassiek western-verhaal, maar dan met een groene kameleon in bloemetjesshirt genaamd Rango in de hoofdrol. Wanneer Rango tijdens een autorit uit zijn veilige terrarium geslingerd wordt en in de woestijn belandt, begint voor hem het grote avontuur. Door zijn grote mond is het uiteindelijk aan hem de taak om als sheriff de inwoners van een uitgedroogd stadje te redden. De stem van de groene held wordt niet alleen vertolkt door Johnny Depp, de film is ook nog eens van de regisseurs van Pirates of the Caribbean. Dus als je net zo’n grote fan bent van Johhny Depp als ik, maar hem nog niet herkend had als deze gifgroene kameleon, dan is deze film zeker nog het bekijken waard.

Het is alweer een paar jaar geleden dat ik kennis maakte met deze traumatische film. Een goede vriendin van mij was toen nog gek op horrorfilms. Zij vertelde me over Hostel, The Ring en andere horrorfilms. Ze had een Ipod Classic waar ze regelmatig films op zette (toen nog met Limewire, “my old friend”). Zo keken we op een dag voor de les begon een stukje van Saw. Ik kan me de scène nog precies voor me halen en ik weet dat ik kokhalzend naast een schaterlachende vriendin zat. Hostel wekte een soortgelijke reactie bij me op.

Horrorfilms zijn nu (gelukkig) niet meer haar ding…