review
Robinson Crusoe

Robinson Crusoe vertelt het verhaal van Robinson die aanspoelt op een onbewoond eiland in de 18e eeuw. Nadat Robinson eenmaal zijn weg op het eiland gevonden heeft zien de bewoners van het eiland hem, samen met zijn hond, als vijanden en proberen de bewoners het duo weg te jagen. Alleen papegaai Mac heeft interesse in de twee. Hij ziet Robinson als de uitgelezen mogelijkheid om van het eiland af te komen en zo zijn grote droom waar te kunnen maken: de wereld ontdekken. Maar zoals in elke jeugdfilm komt er ook een vijand aan te pas. Twee moordlustige katten die aan boord zaten van Robinsons schip, hebben de schipbreuk ook overleefd en zijn op zoek naar wraak.

Nadat papegaai Mac door Robinson gered wordt van de twee katten, ontstaat er een innige vriendschap. Robinson noemt Mac ‘Dinsdag’, een verwijzing naar de dag waarop hij de papegaai vond. Niet veel later zijn ook de andere dierlijke vrienden van ‘Dinsdag’ overtuigt. Het is één van de momenten die je raken in de film. Het moment waarop de dieren inzien dat Robinson geen vijand is, maar een vriend. Ze laten zonder woorden zien dat ze om hem geven. Langzaam bouwen de vrienden samen een leven op. Dat leven wordt wreed verstoord door de kwade katten en dus moet er actie ondernomen worden. Samen werken ze aan een plan om de katten te verslaan.

Het is een rare combinatie; een papagaai, geit, egel, gordeldier, zwijn en een vogel. Maar ze hebben allemaal een eigen karakter en dat geeft het verhaal een extra dimensie en een dosis humor. Ondanks dat de film een animatie is, ziet het er bijna levensecht uit. De gezichten van alle karakters zijn net echt en door de 3D bril lijkt het alsof je ze bijna aan kunt raken. De stemmen zijn allemaal lekker overdreven ingesproken en passen goed bij hun rollen. Het is een echte ‘feel good’-film, waarbij het kwaad duidelijk gescheiden is van het goede.

Het is misschien wel wat te cliché en voorspelbaar. Het heeft natuurlijk een ‘en ze leefden nog lang en gelukkig’ einde. En er zitten weinig verrassende momenten in de film. De momenten waarop dingen mis gaan en de dierenvrienden elkaar redden, zijn erg voorspelbaar. Je weet eigenlijk aan het begin van de film al hoe die gaat eindigen. Dat is erg jammer. Robinson Crusoe is voor een kinderfilm zeker geslaagd, maar voor de volwassenen brengt het minder kijkplezier. Hiervoor mist het de verrassende en spannende momenten.