review
Deadpool

De verfilmingen van de verschillende Marvel-strips bewijzen keer op keer enorm succesvol te zijn. Kijk maar naar de successen van de verschillende Avengers-films en de films van X-Men. Deadpool, eveneens onderdeel van het immense Marvel-universum, had daarentegen nog geen eigen film. Het duurde dan ook jaren tot deze film realiteit werd. Tot nu toe kwam Deadpool alleen voor in een kleine bijrol in X-Men Origins: Wolverine. Ook hier speelde Ryan Reynolds de rol van Deadpool. Nu mag Ryan Reynolds het dan toch eindelijk alleen proberen, hetzij met een aanzienlijk lager budget dan de meeste superhelden-films. Na het zien van Deadpool vraag je je dan ook terecht af: Waarom is er niet veel eerder een film met deze fantastische “superheld” gekomen?

In Deadpool speelt Ryan Reynolds de rol van Wade Wilson, een voormalige Special Forces-soldaat die tegenwoordig betaald krijgt om stalkers, pestkoppen en ander gespuis in elkaar te slaan. Immer bewapend met een geweldige punchline of een referentie naar popcultuur, heeft Wade niets te klagen over het leven. Totdat er bij hem terminale kanker wordt gediagnosticeerd. Om te blijven leven, besluit hij om mee te werken aan een duister experiment. De man die dit experiment uitvoert, die zichzelf voorstelt als Ajax (Ed Skrein, The Transporter Refueled), breekt Wade’s fysieke en mentale gesteldheid, in de hoop dat zijn lichaam gaat muteren. Dankzij deze mutatie genezen Wade’s verwondingen razendsnel en is hij praktisch onsterfelijk. Wade bedenkt het alter ego Deadpool, hijst zichzelf in een rood latex pakje en gaat op zoek naar Ajax, de man die hem bijna de dood in joeg.

Veruit het sterkste aspect van de film is de geweldige dosis aan humor: Deadpool heeft op alles een antwoord en meestal bestaat dit antwoord uit een grove punchline, een verwijzing naar popcultuur, een seksgrap, of een combinatie van deze drie factoren. Niets en niemand komt er goed van af: Ryan Reynolds maakt zichzelf meerdere keren belachelijk (zo wordt de Reynolds’ DC-flop The Green Lantern meerdere malen bespot en gelooft Deadpool niet dat Reynolds zo ver is gekomen door zijn geweldige acteertalent) en zelfs Marvel moet er aan geloven. Hierdoor is Deadpool geen doorsnee superhelden-film: de focus ligt hier overduidelijk op de humor en niet op de actie of de “superheld” Deadpool. De hilarische Ryan Reynolds is perfect gecast. Zijn minutenlange conversaties over de verschillende IKEA-kasten, zijn briljante zelfspot en de scènes waarin hij de vierde wand doorbreekt à la House of Cards, zorgen ervoor dat Reynolds zijn beste (en grappigste) rol tot nu toe aflevert.

De humor wordt eveneens doorgetrokken in de actie en hiermee is Deadpool een van de meest bloederige en gewelddadige superheldenfilms tot nu toe. Onthoofdingen, ledematen die in het rond vliegen: voor Deadpool is niets is te gek en dit laat hij dan ook maar wat graag zien. Deadpool is hiermee een welkome verademing in het ietwat conventionele superhelden-universum, waarbij het morele aspect over het algemeen te vaak de hoek om komt kijken. Hoe fijn is het dat juist dit aspect door Deadpool volledig wordt verafschuwd.

Helaas kent de film ook een aantal minpuntjes. Zo is het verhaal wat karig en dun. Omdat er is gekozen om de nadruk op de humor te leggen kent het verhaal weinig verrassingen. Clichématige aspecten zie je van mijlenver aankomen, zoals een bombastische climax waarbij er een bouwwerk op het punt van instorten staat en het verplichte “happy end”. Toch is de kracht van Deadpool dat ook hier weer een komische twist aan wordt gegeven, zodat het allemaal net iets minder bekend aanvoelt. Ook zijn de twee X-Men die in de film voor komen (Deadpool geeft zelf aan dat de studio geen geld had voor mee X-Men) nietszeggend en is hun rol minimaal. Ook slechterik Ed Skrein als Ajax krijgt vrij weinig te doen, behalve het spelen van boksbal voor Deadpool. Omdat Deadpool zo overduidelijk aanwezig is, worden de overige personages overschaduwd. Dit had wellicht wat beter uitgebalanceerd kunnen worden.

Desondanks is Deadpool zowel voor liefhebbers als voor haters van superhelden een fantastische film. De bovenstaande kritische punten worden gecompenseerd door de scherpe, grove humor van de film. De soundtrack van de Nederlandse Junkie XL (Black Mass, Batman V Superman), die onder andere hits van Salt-N-Pepa en DMX gebruikt, maakt het geheel af en doet denken aan de eveneens geweldige soundtrack van Guardians of the Galaxy. Hoewel Deadpool zichzelf profileert als grote antiheld, kun je niet anders dan van dit personage houden en hopen dat het vervolg niet lang op zich laat wachten.