review
Hail, Caesar!
Foto: Universal Pictures
Conclusie
Hail, Caesar! is de nieuwste creatie van de gebroeders Coen. Als een komedie die zich afspeelt in de jaren '50, spatten de visuele krachttoeren en de humor je om de oren. Er is genoeg te zien in deze hommage aan Hollywoods Gouden Eeuw, al gaat dit soms ten koste van het verhaal. Er is duidelijk gekozen voor vorm over inhoud.Hail, Caesar! is nu te koop op Blu-ray en DVD.
De gebroeders Coen zijn terug, ditmaal met een komedie met een vleugje mysterie.Ze hebben de grootste sterren opgetrommeld om klassieke figuren in het Hollywood van de jaren ’50 te portretteren. Van een grote selectie aan filmsterren, tot de man die ze achter de schermen beschermt tegen de roddelpers van die tijd; niks is te gek. Hail, Caesar! laat eigenlijk zoveel verschillende dingen zien, dat het soms juist teveel wordt.
De film volgt Eddie Mannix (Josh Brolin, Everest), een werknemer van Capitol Pictures filmstudio’s in de jaren 50. Hij wordt ook wel een ‘studio fixer’ genoemd; Mannix ruimt de rotzooi op die niet gezien mag worden. Dit kunnen verhalen over acteurs zijn die niet in de roddelbladen mogen komen, ongeplande zwangerschappen, of de ongepaste kiekjes van een frivole actrice. Wanneer de studio zijn grootste ster, Baird Whitlock (George Clooney, The Monuments Men), ontvoerd wordt, is het aan Mannix om hem terug te brengen.
Dit zou moeten resulteren in een klassiek potje Cluedo; de vroeg jaren ’50-setting is geweldig, de kostuums perfect en de film is gevuld met de meest extravagante figuren die Hollywood destijds te bieden had. Dit zorgt natuurlijk voor soms absurde situaties. De typische humor die Joel en Ethan Coen in hun films weten te verwerken is nog nooit zo goed tot hun recht gekomen als in dit 1950 avontuur.
Toch komt het nooit tot een waar detectiveverhaal; de extravagante figuren zijn geen verdachten, maar simpelweg bijkomende problemen waar Mannix in het dagelijks leven mee te maken krijgt. Hierdoor krijgt de film verschillende verhaallijnen, waar Eddie allemaal in verstrikt raakt. De film was steekhoudend geweest als alle verhaallijnen uiteindelijk samen komen, maar helaas blijft Eddie Mannix toch echt de enige gemeenschappelijke factor. En dat is net niet genoeg.
De Coen broers trekken natuurlijk de grootste sterren aan en bijrollen worden glansrijk vervuld door een handvol van de beste talenten. Maar omdat ze niks aan het grote verhaal bijdragen, stijgen ze nooit uit boven wat ze in de eerste instantie zijn: bijrollen. Dit is jammer, omdat het uiteindelijk afleidt van de personages die wél van het doek spatten: koele kikker Mannix, superster Whitlock en musicalster Burt Gurney (Channing Tatum, 22 Jump Street).
Nee, hoewel het potentie heeft, is Hail, Caesar! verhaalkundig niet het beste werk van Joel en Ethan Coen. Het is duidelijk een eerbetoon aan de filmmakerij van de jaren ’50: Hollywoods Gouden Eeuw. Een bioscoopbezoek was het topvermaak uit die tijd. Filmproductie was nog nooit zo lucratief, en filmsterren werden verheven tot de helden die ze speelden op het witte doek. De hulde komt perfect tot zijn recht in de felle kleuren, de geweldige kostuums en de indrukwekkende soundtrack. En als kers op de taart wordt het verhaal ook nog eens verteld door de imposante stem van Michael Gambon (Perkamentus in de latere Harry Potter-films). Hail, Caesar! is een stilistisch hoogstandje verpakt in een vermakelijk avontuur, Coen-stijl.
