Doorgaan naar artikel
When You See It: Kurt Cobains ‘Home Recordings’ soloalbum
Lorraine Joore
Lorraine Joore
Profiel

Vandaag is het enige echte soloalbum Montage of Heck: The Home Recordings van Kurt Cobain uitgekomen, een album met nummers die Kurt Cobain zelf en los van Nirvana heeft opgenomen. Het album is er in een standaardversie met dertien nummers en een deluxe versie met 31 nummers. Brett Morgen, de regisseur van de documentaire Montage of Heck over Cobain, geeft aan dat het album ‘een andere kant van Kurt’ belicht. Volgens Morgen biedt het een kijkje in het proces dat Cobain vlak voor zijn dood doormaakte. Ook zou het een beeld moeten geven van een nog niet eerder gehoorde artistieke invalshoek – ‘de ruwe, intieme uitlaatklep die Kurt Cobain mogelijk niet helemaal kwijt kon bij Nirvana’.

Montage of Heck

Foto: Universal Music Enterprises

 

Wanneer je naar het album luistert zijn het precies het precies die woorden die naar boven komen: ruw en intiem. De ruwheid zit hem natuurlijk in de eerste plaats in het feit dat de nummers ruwe versies en demo’s zijn. Brett Morgen heeft de selectie van nummers samengesteld uit meer dan 200 uur aan materiaal dat vastgelegd stond op de privé cassettes van Cobain. Het album is ook op cassette uitgekomen. De selectie van Morgen is gebaseerd op dezelfde sfeer die hij met zijn documentaire wilde bereiken: het idee dat je bij Kurt Cobain in de huiskamer zit en getuige bent van zijn maakproces. Zeker in ‘Reverb Experiment’, de vijfde track van het album, voelt het alsof je naar Cobain luistert terwijl hij in zichzelf gekeerd met zijn reverb-pedaal aan het klooien is. Ook in ‘Rehash’, waar de manische kreten van Cobain de boventoon voeren, hoor je af en toe ‘chorus!’ en ‘solo!’ voorbij komen. Het geeft een impressie van de manier waarop Cobain aan zijn nummers werkte.

De manische kreten blijven niet beperkt tot dat nummer. Sterker nog, naarmate het album vordert, krijg je steeds meer het gevoel dat je bijna in de psychologische creaties van Kurt Cobain gezogen wordt. Zo is daar het krijsende ‘Scream’, het psychedelische ‘Kurt Ambiance’ en ‘Sea Monkeys’, een monoloog waarin Cobain raaskalt over een tandenfee. Ook in ‘Aberdeen’ horen we een pratende Cobain. Hij vertelt over het machogedrag van jongens en neemt je mee naar een jeugdherinnering. Al snel neigt het verhaal naar zijn drugsgebruik en zenuwinzinkingen. Niet alleen wordt er een inzicht gegeven in zijn gedachtegang, ook is het verhaal ongelofelijk ongeremd. Zeker voor fans moet dit persoonlijke verhaal surrealistisch dichtbij aanvoelen.

Hoewel het album zich focust op het solomateriaal van Kurt Cobain, zitten er ook soloversies in van Nirvana-nummers zoals ‘Been A Son’ en ‘Frances Farmer Will Have Her Revenge on Seattle’. Daarnaast is natuurlijk de Beatles-cover ‘And I Love Her’ erg spannend om te luisteren. In dit nummer klinkt Cobains stem zo breekbaar en mistroostig dat het moeite kost om je niet mee te laten voeren. In ‘Sappy’ en ‘She Only Lies’ komt dit naar mijn idee tot een climax, twee van de grote kippenvelmomenten van het album.

Het album Montage of Heck: The Home Recordings is hier via Spotify te beluisteren.