review
SPECTRE
Conclusie
SPECTRE slaat een sterke brug tussen de klassieke en moderne Bond. De toon van Skyfall wordt doorgezet, maar Sam Mendes en Daniel Craig weten meer humor te brengen. De terugkeer van vertrouwde elementen maken dit een feest voor de fans, maar ook het overige publiek zal zich zeker vermaken.James Bond is terug in zijn 24ste filmavontuur. Daniel Craig heeft zijn kostuum weer aan en Sam Mendes zit, na het succes van Skyfall, wederom in de regiestoel.
James Bond (Daniel Craig) komt na een mysterieuze aanwijzing op het spoor van een duistere organisatie. Onder de naam SPECTRE en onder leiding van Franz Oberhauser (Christoph Waltz) voert deze organisatie verschillende terreuraanslagen uit. 007 moet samenwerken met Madeleine Swann (Léa Seydoux) om de organisatie te kunnen stopen, maar ze stuiten op zware tegenstand van Hinx (Dave Bautista). Ondertussen krijgt M (Ralph Fiennes) in Londen te maken met de reorganisatieplannen van Max Denbigh (Andrew Scott). MI6 en MI5 worden gefuseerd en de 00-sectie dreigt te worden opgeheven. Bond kan hierdoor niet rekenen op de hulp van Q (Ben Whishaw) en Moneypenny (Naomi Harris) en staat er helemaal alleen voor.
SPECTRE is duidelijk gemaakt als gunst aan de fans, met de terugkeer van klassieke Bond-elementen. Zo is de vertrouwde ‘gunbarrel’ terug aan het begin van de film, voor het eerst sinds The World is Not Enough. Meteen in de eerste paar seconden wordt de toon gezet. De film biedt een de ideale mix tussen oud en nieuw. De donkere, serieuze stijl van Skyfall blijft behouden, maar Sam Mendes laat de toon van de klassieke Bond-films iets meer doorschijnen; de auto van 007 is weer overladen met gadgets, Bond krijgt het weer aan de stok met een gevaarlijke spierbonk en we zien de terugkeer van criminele organisatie SPECTRE, voor het eerst sinds 1971. Mendes werkt voor deze film voor het eerst samen met de Nederlandse cinematograaf Hoyte van Hoytema en het tweetal heeft een visueel meesterwerk afgeleverd.
De openingsscène in Mexico weet direct de aandacht te grijpen. Het eerste shot blijft maar doorgaan, de overgangen zijn naadloos en het geheel doet denken aan een cinematografisch hoogstandje als Birdman. De hieropvolgende twee en een half uur is goed doordacht en op minder onlogica te betrappen dan voorganger Skyfall. De lange film vliegt voorbij door een mix van spectaculaire actie en een meeslepend verhaal.
Daniel Craig lijkt inmiddels echt comfortabel in de rol van Bond. Na zijn sterke optreden in het wat zwaardere Skyfall is Bond in SPECTRE opvallend grappig, zonder dat het zijn geloofwaardigheid schaadt. Craig lijkt inmiddels zijn harde donkere Bond te kunnen combineren met elementen van de Roger Moore-humor en toont in SPECTRE zijn beste Bond tot nu toe.
Javier Bardem speelde in de vorige film een van de beste schurken uit de serie en Christoph Waltz is een waardig opvolger. De charmante Duitser is sterk als Oberhauser en vormt samen met handlanger Hinx de grootste bedreiging van de Daniel Craig-films. De manier waarop aan de vorige films wordt gelinkt is sterk en maakt SPECTRE nog dreigender. De kwaliteiten van Dave Bautista worden optimaal benut en Hinx kan perfect naast namen als Oddjob en Jaws worden geplaatst. Een treingevecht tussen Hinx en Bond vormt een van de hoogtepunten van de film, een brute vechtscène die doet denken aan From Russia With Love met een Daniel Craig-sausje.
Verder zullen we niet al te veel verklappen. De marketingcampagne heeft wijselijk een aantal interessante plotdetails verborgen gehouden. SPECTRE is een waar feest voor de fans, maar ook het reguliere publiek zal zich beslist niet vervelen.
