review
Youth

Oscarwinnaar Paolo Sorrentino heeft met zijn tweede Engelstalige werk Youth (2015) weer een oogstrelende film gemaakt. Na zijn bekroonde La Grande Belezza (2013) keek menigeen al uit naar het volgende creatie van Sorrentino. In zijn vorige film stond vooral de stad Rome en haar schoonheid centraal, in Youth gaat het meer om de innerlijke schoonheid en staan de personages in het middelpunt.

Youth volgt twee bejaarde artiesten. Ze verblijven in een Zwitsers kuuroord waar ze zijn omringd door rijkelui en andere beroemdheden. Fred Ballinger (Michael Caine) is een beroemde componist die naar eigen zeggen met pensioen is en het liefst zo min mogelijk wordt geconfronteerd met zijn verleden. Zijn beste vriend en regisseur Mick Boyle (Harvey Keitel) is daarentegen druk bezig met zijn laatste film. Hij verwacht dat dit zijn Magnum Opus wordt. De vriendschap tussen deze twee mannen wordt mooi in beeld gebracht. Alledaagse gesprekken over ouderdomskwaaltjes worden afgewisseld met gesprekken over veroveringen van vroeger en weddenschappen tijdens dinertjes. De rust wordt verstoord als er een boodschapper van de koningin langskomt om te vragen of Ballinger niet nog voor een keer zijn wereldberoemde ‘Simple Songs’ wil voordragen aan de koningin en haar zoon. Ballinger weigert dit, om persoonlijke redenen.

Als de dochter van Ballinger, Lena (Rachel Weisz) wordt gedumpt door haar verloofde en tevens de zoon van Boyle, komt ze de mannen vergezellen in het kuuroord. Hier confronteert ze haar vader met pijnlijke gebeurtenissen uit het verleden en zet ze hem aan het denken. Samen met zijn vriend Boyle haalt hij herinneringen op aan hun jeugd. Boyle lijkt erin te zijn blijven hangen terwijl Ballinger zo veel mogelijk van zijn rust en ouderdom probeert te genieten. Als ze acteur Jimmy Tree (Paul Dano) ontmoeten worden ze er aan herinnerd dat een meesterwerk je altijd blijft achtervolgen. Is de jeugdige roem uiteindelijk wel zo goed geweest?

De prachtige shots en bijpassende soundtrack maken Youth een feestje om naar te kijken. Je wordt als kijker twee uur lang ondergedompeld in de mooie mise-en-scène, vermakelijke scenes en toch ook de nodige gevoelige momenten. In dit Zwitserse kuuroord lijkt alles perfect, maar ook op de meest perfecte locaties gaan problemen schuil. Veel gasten zijn niet zo perfect als ze in eerste instantie lijken en dit levert veel grappige maar ook pijnlijke situaties op.

Sorrentino heeft zichzelf weer bewezen. Met Youth maakt hij een prachtige film. Het is niet alleen een lust voor het oog maar zet je ook aan het denken. De cast zet een sterke performance neer en de soundtrack zal nog een tijdje in je hoofd blijven hangen. Aanrader!