nieuws
When You Hear It: de Bondsong van Sam Smith

Er werden meerdere artiesten genoemd: Ed Sheeran, Ellie Goulding en zelfs Radiohead. Toch werd ongeveer een jaar geleden gekozen voor Sam Smith als ‘de stem’ voor de nieuwe James Bondfilm  Spectre. De nieuwste Bond-song Writing’s On The Wall is sinds kort al te beluisteren. Het nummer wordt gemengd ontvangen. Hoe houdt Sam Smith zich staande tussen al deze verschillende meningen?

Met Writing’s On The Wall volgt Sam Smith onder meer Adele, Madonna, Shirley Bassey, Tina Turner, Tom Jones en Paul McCartney op. Grote artiesten waarvan de meesten bovendien een bijzonder mooie creatie hebben neergezet. Nummers als Goldfinger en Diamonds Are Forever worden nog altijd geprezen door diehard fans. En dan moet Sam Smith ook nog eens na koploper Adele, die met haar nummer Skyfall een Oscar in de wacht sleepte. Hoewel Sam Smith in tegenstelling tot Adele wel in de nieuwe 007 te zien zal zijn, zal het nog een moeilijke kluif worden om Skyfall te overtreffen.

Daarnaast is het natuurlijk erg moeilijk om een nieuw nummer te schrijven voor iets dat zo onlosmakelijk verbonden is met het genre van de James Bond-film. Hoe positioneer je je als artiest tegenover de sentimentele pianosolo’s, het zachte tromgeroffel en de intense uithalen? En wat zijn eigenlijk de criteria voor een goede James Bond theme song?

Iets wat met de vergelijking met vorige artiesten en het genre gelijk opvalt is het criterium traditie. De nummers van James Bond hebben altijd een orkestraal geluid. Zelfs in het dance-achtige nummer Die Another Day van Madonna klinken krachtige vioolpartijen. Het geheel van pianostukken, tromgeroffel en de lange uithalen klinkt over het algemeen vaak vrij dramatisch. Sam Smith weet dit met zijn nummer zeker over te brengen. Het nummer start bombastisch en spectaculair met drums en blazers, waarna het nummer rustig opbouwt met een samenspel tussen de stem van Sam Smith en de piano. Dit samenspel maakt af en toe plaats voor de snaarinstrumenten, waardoor het een mooi harmonisch geheel vormt.

Tegenover traditie staat natuurlijk ook de stempel van de artiest. Hoe kun je als artiest een eigentijdse draai geven aan een Bondsong? Adele was hierin een schoolvoorbeeld, haar nonchalante Britse accent en de drums maakten het nummer contemporain. Het paste precies bij de nieuwe look van James Bond. Madonna leek het met haar nummer Die Another Day iets minder goed te hebben aangepakt: vooral de fans waren niet gediend van de elektronische invloeden en haar autotune-stem. Toch vond ik het risico dat Madonna nam bewonderenswaardig. Sam Smith lijkt het met zijn nummer vooral op safe te spelen. Het refrein heeft een melodie die na de mooie opbouw flink afvlakt en met zijn hoge stem meer in de jaren ’90 lijkt te passen. Al met al klinkt het geheel niet erg van deze tijd. Niet voor niets wordt de vergelijking getrokken met klassiekers als Earth Song van Michael Jackson.

Een ander criterium is iets waar in het Nederlands niet echt een goed woord voor is: sexyness. Met een supervrouwelijke diva-stem als die van Shirley Bassy of de zwoele lage stem van Tom Jones zit je natuurlijk al snel gebakken. Sam Smith past met zijn hogere stem in die zin wat minder goed in het rijtje. Toch is het juist zijn bijzondere stem die het nummer uiteindelijk tot een vernieuwende creatie maakt.

Inmiddels duurt het nog een klein maandje voordat de nieuwste Bond-film Spectre in première gaat. Spectre was de vijandelijke organisatie waar Bond het in de jaren ’60 en ’70 mee aan de stok had. Deze organisatie staat onder leiding van Bonds aartsrivaal Ernst Stavro Blofeld, die waarschijnlijk gespeeld zal worden door Christoph Waltz. Gelukkig kunnen we nu ook alvast iets kijken, Sam Smith geeft namelijk een kleine teaser van zijn videoclip.