review
J. Kessels

De nieuwste film van Erik de Bruyn ging vorige week in premiere bij het Nederlands Film Festival. In J. Kessels (2015) herenigt de Bruyn acteurs Fedja van Huêt en Frank Lammers, na vijftien jaar geleden in de Bruyn’s Wilde Mossels (2000) te hebben gespeeld. J. Kessels is gebaseerd op de roman van P.F. Thomése. Dit figuur is tevens de hoofdpersoon, gespeeld door Fedja van Huêt. Hij reist met zijn favoriete personage, de ‘lonesome cowboy’ J. Kessels (Frank Lammers) af naar Hamburg. Hij wordt door Bertje (Marc Lauwrys), die Thomése nog kent van vroeger, opgetrommeld om een frikandellenhandelaar (Ruben van der Meer) uit Duitsland te halen en terug te brengen naar zijn vrouw. Thomése zit dit eerst niet zitten, totdat hij hoort dat hij kans heeft op een ontmoeting met BB’tje, de zus van Bertje en de vrouw waar hij vroeger zo verliefd op was. Wat volgt is een dynamische reis naar Hamburg, in de Kamikaze van Kessels. Kettingrokend en naar Country luisterend gaan de twee mannen op pad, met Bertje op de achterbank.

In Hamburg aangekomen, gaan de twee antihelden op zoek naar de beruchte frikandellenhandelaar. Dit onderzoek leidt niet verder dan een paar bars waar de mannen zich bezatten en pakjes sigaretten wegroken. Ook belanden ze bij de bekende Reeperbahn en daar loopt de avond ook niet al te soepel, tot ergernis van Bertje. Tussen de zoektocht naar de frikandellenhandelaar door herleeft Thomése steeds meer momenten uit zijn verleden met BB’tje. Hij lijkt geobsedeerd door het weerzien en heeft geen oog meer voor andere zaken. Kessels daarentegen vindt het allemaal wel best en probeert het op zijn eigen manier op te lossen.

Deze komische roadmovie is zeker niet hoogstaand, maar de chemie tussen Van Huêt en Lammers maakt veel goed. Ook is het te horen dat er erg veel aandacht is besteed aan de soundtrack en deze is dan ook een genot om naar te luisteren. Een aantal nummers zijn speciaal voor de film geschreven en Lammers brengt er ook één ten gehore. Het originele verhaal en de interessante karakters maken de film plezierig om naar te kijken. Door de herinneringen van Thomése, de zoektocht naar de frikandellenhandelaar en de literaire voice-over is de film soms een chaos. Deze rommeligheid zorgt er voor dat de film tegen het eind aan zijn frisheid verliest en zakt het verhaal een beetje in. Gedurfd is J. Kessels wel. Het taalgebruik laat niks aan de verbeelding over en de karakters zijn tegen het asociale aan. Toch is dit niet storend. De Bruyn heeft met J. Kessels een gewaagde roadmovie gemaakt, vol met vrouwen, verlangens, bier, sigaretten en het eten van veel, heel veel frituur.