review
Journey to the Shore (Kishibe no tabi)

Weduwe Mizuki (Eri Fukatsu) ontmoet haar man Yusuku (Tadanobu Asano) weer na drie jaar. Na al die tijd in eenzaamheid is zij in schok vanwege zijn verschijning; hij is namelijk verdwenen op zee. Yusuke neemt zijn vrouw mee op reis, langs alle mensen die hem hebben geholpen tijdens zijn abrupte verdwijning. Hierdoor maakt Mizuki dezelfde situaties mee als haar man tijdens zijn absentie deed. Zo gaan ze langs een overleden krantenbezorger, een vrouw die haar zusje heeft verloren en een koppel dat elkaar los moeten laten om ieder zijn eigen weg te volgen. De kleine persoonlijke verhalen zijn aangrijpend en laten zien hoe breekbaar het bestaan is.

De Japanners zijn meesters in het vertellen van verhalen waarin de scheiding tussen leven en dood vaag is. Vooral in anime (Japanse animatie) komt het vaak voor en is het eigenlijk onderdeel van de dagelijkse sleur. Journey to the Shore vertelt het verhaal op een langzaam tempo en het decor is eenvoudig. De simplistische Japanse stijl combineert goed voor diverse serene scènes. De bescheidenheid brengt de verschillende verhalen van de mensen (nog) beter over, maar de karakters blijven eentonig en saai. Alhoewel het decor een verademing is tussen alle films die heel flashy en chaotisch ogen, is het verhaal nogal lastig te begrijpen voor westerse begrippen. Het blijft een Japanse film en die hebben toch behoorlijk andere standaarden dan in het westen. Het onderwerp is natuurlijk niet nieuw, maar de manier van presenteren wel. Het heeft iets magisch en het is niet altijd even duidelijk wat nou echt is of niet. Beide werelden vloeien mooi in elkaar over.

Hoofdrolspeelster Fukatsu acteert voorzichtig. Het is een fragiele vrouw die de dood van haar man maar moeilijk kan verwerken. Tegenspeler Asano (Ichi the Killer, Thor, 47 Ronin) is daarentegen een wat vrolijker karakter. Na drie jaar afwezigheid verschijnt hij opeens aan tafel in zijn huis en zit doodleuk een snack te eten. Het lijkt net alsof hij nooit is weggeweest en net is thuisgekomen van zijn werk. Samen zijn zij een koppel die elkaar wel aanvullen, maar de liefde spat niet van het scherm af. Het blijft ingetogen en netjes. Er is geen ruimte voor sensatie op welke manier dan ook. Er is geen duidelijk begin- en eindpunt. Het gaat puur om de reis, vandaar de titel Journey to the Shore. Het is een verfilming van een roman van Kazumi Yumoto en wellicht is het boek iets mooier dan op het grote doek.