review
Metal Gear Solid V: The Phantom Pain
Conclusie
Hideo Kojima heeft met The Phantom Pain een waardig einde gebracht aan de franchise. Hoewel het verhaal wat rommelig was paste het wel bij de eerdere delen. Voornamelijk omdat de games in de serie allemaal een apart en ingewikkeld verhaal hebben. De besturing had wat meer aandacht mogen krijgen om ervoor te zorgen dat je het plant wat je hebt bedacht goed kan uitvoeren. Desondanks biedt het ook weer voor verassingen wanneer je ineens moet vechten voor je leven. De game is voorzien van prachtige beelden en biedt genoeg materiaal voor tientallen speeluren.Metal Gear Solid V: The Phantom Pain is mogelijk het laatste deel uit een de serie. Vele fans zullen dit erg jammer vinden want de games waren altijd goed uitgewerkt en waren voorzien van een apart maar interessant verhaal.
Metal Gear Solid-bedenker Hideo Kojima heeft geprobeerd om met Metal Gear Solid V: The Phantom Pain de serie goed af te sluiten. De game is een vervolg op Metal Gear Solid V: Ground Zeroes, een proloog voor The Phantom Pain. In Metal Gear Solid V: Ground Zeroes wordt de thuisbasis van Big Boss en Kaz Miller vernietigd door Cipher onder leiding van Skull Face. Big Boss overleeft deze aanval wel, maar raakt in een coma. Hier wordt het verhaal verder opgepakt in Metal Gear Solid V: The Phantom Pain. Je wordt wakker in een ziekenhuis en al gauw komt er een dokter en zuster om je te helpen, je bent immers negen jaar in coma geweest. Snel wordt duidelijk dat je erg veel geluk hebt gehad gezien de schade die je hebt opgelopen. Zo zit je lichaam nog vol metaalscherven die levensbedreigend zijn. Daarbij komt dat Big Boss ook nog eens zijn arm is verloren. Niet veel later na het ontwaken staat er een mysterieuze dame op je kamer die de dokter koudbloedig vermoordt. Net op het moment dat ze met jou wilt afrekenen wordt je te hulp geschoten door een mede-patiënt. Samen probeer je te ontsnappen terwijl het volledige ziekenhuis wordt uitgemoord. Naast soldaten loopt er een brandend wezen rond welke wordt beïnvloed door een mysterieuze zwevend wezen. Wie deze wezens zijn is niet bekend, maar zeker is dat ze je willen vermoorden. Deze intro, waarmee je gauw een klein uurtje mee bezig bent, is de start van een veelbelovende en veelbesproken game.
Al vanaf het begin word je bedolven door prachtige grafische beelden. De omgeving en personages zijn tot in de kleinste details bewerkt en zien er levensecht uit. De opzet van de missies is alsof je in een serie speelt waarin jij de hoofdrol speelt. In Metal Gear Solid V: The Phantom Pain kun je voor het eerst je eigen weg bepalen. Als je op een missie bent bepaal jij hoe je het wilt aanpakken en vanuit welke kant je dit gaat doen. Wanneer je bijvoorbeeld in de eerste missie Kaz Miller moet zien te vinden en te bevrijden. Je rijdt met je paard door de woestijn en gaat op verkenning. Je plant hoe je het beste het kamp kan infiltreren. Door met je verrekijker rond te kijken worden vijanden gemarkeerd waardoor je altijd weet waar wie loopt. Wanneer je alles in kaart hebt gebracht, wat overigens wel wat tijd in beslag kan nemen, is het tijd om over te gaan op actie.
Metal Gear Solid V: The Phantom Pain biedt verschillende speelstijlen zodat je niet per sé alleen maar moet sluipen. Het sluipen levert overigens wel de meeste punten op. Ben je niet zo van het sluipen dan is het ook mogelijk om het kamp in te stormen en te zien waar het schip strandt. Deze laatste optie maakt de missie een stuk lastiger, maar neemt minder tijd in beslag. Later in het spel is het zelfs mogelijk om met zwaarder geschut te komen zoals bijvoorbeeld een helikopter waarmee je het vuur opent. Al deze speelstijlen hebben hun eigen charmes en zijn gezamenlijk een goede combinatie.
De beschikbare missies in de game zijn maar in enkele variaties beschikbaar. Normaal gesproken zou dit al snel eentonig zijn en vervelen. Bij Metal Gear Solid V: The Phantom Pain is dit niet het geval. Elke missie kan op elke willekeurige manier worden gespeeld en zal nooit hetzelfde zijn. De verschillende missies hebben als primair doel om een doelwit te vernietigen, het infiltreren van een basis of het bevrijden van een gevangenen. De manier waarop je de missies uitvoert is geheel aan jezelf en zal elke keer weer anders zijn. Door de grote hoeveelheid wapens kan je ervoor kiezen om vijanden tijdelijk uit te schakelen of ze simpelweg te vermoorden. Het uitschakelen van vijanden biedt verschillende voordelen. Zo krijg je er niet alleen meer punten voor, maar zijn ze ook te gebruiken om voor je te laten werken op je thuisbasis Mother Base.
Mother Base is een booreiland dat is ingericht als thuisbasis voor Big Boss. Van hieruit worden de missies gecoördineerd en worden nieuwe wapens en gadgets ontwikkeld. Hoe verder je in de game komt hoe verder Mother Base wordt opgebouwd. Vijanden kunnen voor je werken om nieuwe gadgets te ontwikkelen. Vijanden worden naar Mother Base gebracht door de Fulton Recovery Device. Er wordt een soort van luchtballon aan de vijand bevestigd en deze wordt opgepikt om de vijand naar de basis te brengen. Dit is een leuke en belangrijke toevoeging waardoor missies makkelijker worden gemaakt. Het is ook mogelijk om vijanden voor je te laten vechten. Ze kunnen bijvoorbeeld een basis infiltreren en hier munitie weghalen waardoor de vijand minder kogels heeft wanneer je zelf de basis binnensluipt.
In voorgaande delen waren er altijd veel tussenfilmpjes aanwezig die bij elkaar opgeteld bijna net zo lang duurde als de tijd die je aan het spelen bent geweest. Dit is bij Metal Gear Solid V: The Phantom Pain niet het geval. Er zijn uiteraard nog wel tussenfilmpjes gebruikt, maar niet meer dan noodzakelijk. Ze worden voornamelijk gebruikt om van het ene stuk naar het andere stuk van het verhaal te gaan. Voor wie interesse heeft om dieper in het verhaal te duiken zijn er cassettebandjes te vinden die je op je walkman kan afluisteren. Hiermee kom je steeds meer te weten over de achtergrond van Big Boss en al zijn vijanden. Voor spelers die de serie niet hebben gevolgd is het geen ramp. The Phantom Pain biedt voldoende materiaal om de game goed te kunnen spelen zonder te weten wat er in andere games is gebeurd. Alhoewel er wel veel verwijzingen zijn naar andere delen. Voornamelijk personages als Skull Face, Ocelot en Kaz Miller komen vaker terug en maakt het leuker als je weet wie ze zijn. Desondanks is het verhaal in The Phantom Pain erg ingewikkeld en moeilijk te volgen.
Wat de besturing betreft hadden de ontwikkelaars dit wel beter kunnen uitwerken. Het kwam namelijk regelmatig voor dat je ongezien door een raam wilde klimmen en dat je voor dat raam stond te stunten. Het uitvoeren van de actie kwam nogal nauw anders werkte het niet. Hierdoor kwam het regelmatig voor dat je werd gezien door een vijand. Dit hoeft niet perse een nadeel te zijn. Wanneer je snel kan overgaan tot actie kan je de vijand alsnog uitschakelen en zullen andere vijanden niet naar je op zoek gaan, althans als je het lichaam goed hebt verstopt.
In Metal Gear Solid V: The Phantom Pain is goed gebruik gemaakt van de kunstmatige intelligentie van de vijanden. Wanneer vijanden je hebben gezien zullen ze na vijf minuten zoeken niet stoppen en teruggaan naar hun vaste route. In tegendeel, ze gaan met elkaar communiceren en proberen je op te drijven. Georganiseerd lopen ze gewapend door het kamp en proberen je daarmee uit de tent te lokken. Het toevoegen van deze denkwijze van de vijanden zorgt ervoor dat je altijd op je hoede moet zijn en niet zomaar weer terug kan vallen op je originele plan van aanpak. Je zult moeten improviseren om je doel te bereiken. Dit is één van de sterke punten van deze game.