nieuws
INTERVIEW: The Maureens

Warm en Melodieus met een triestig randje op z’n tijd

Hendrik-Jan de Wolff en Bas van de Looy ontmoetten elkaar op de bruiloft van Bas. Het klikt en al snel beginnen ze te spelen. Daaruit ontstaat The Maureens, een Utrechtse zeskoppige band bestaande uit Hendrik-Jan de Wolff, Bas van de Looy, Randy Linskens, Bas van de Waterbeemd, Martijn Vink en Stefan Broos. In 2013 maakten de mannen van The Maureens al veel indruk met hun gelijknamige debuutalbum: het bracht ze o.a. naar De Wereld Draait Door en de Popronde. Binnenkort verschijnt hun tweede album Bang The Drum, een sfeervolle plaat vol verschillende emoties. Ik praat met Hendrik-Jan en Bas over hun heftige aanloop naar het album, de single September en de kracht van het samen zingen.

Jullie bezetting is meerdere malen gewijzigd. Hoe kwam dat zo?

Hendrik-Jan: Bas en ik zijn de enige twee uit de oorspronkelijke formatie. Bij de eerste plaat waren er al een aantal wisselingen geweest. Het bleek dat niet bij iedereen de motivatie op hetzelfde level lag, terwijl dat bij ons juist altijd een stijgende lijn is geweest. Daarnaast hebben we ook veranderingen in stijl gehad. De muziek is zo veranderd dat het ook vraagt om een andere benadering van muziek maken.
Bas: Het is belangrijk dat je je daar als muzikant ook in kunt vinden, je zult het nummer immers vaak spelen. Gelukkig zitten we nu in een hele goede outfit qua mensen. Heel goed zelfs, ik ben er echt heel blij mee.
Hendrik-Jan: We zijn met een bijna nieuwe bezetting begonnen én met een schone lei. Toen Randy en Bas erbij kwamen hebben we eigenlijk in drie, vier maanden het hele album afgemaakt.

Waar en met wie is jullie tweede album opgenomen?

Hendrik-Jan: Met Martijn Groeneveld, hij heeft o.a. met Blaudzun gewerkt.
Bas: Hendrik-Jan had al vaker met hem samengewerkt. Met een producer heb je altijd te maken met een spanningsveld op het gebied van creativiteit, maar ook op het gebied van samenwerken. Over dat laatste had ik zoveel goede dingen gehoord: lekker snel en efficiënt, niet te lang zeuren over details. We hebben de plaat er uiteindelijk in acht dagen op geknald.
Hendrik-Jan: de communicatie met Martijn verliep heel soepel en hij zag het ook echt zitten om iets moois te doen met onze muziek.
Bas: het is natuurlijk ook belangrijk dat je de muziek tof vindt. Het was een hele goede ervaring en ik ben heel tevreden over de manier waarop het album is gaan klinken.

Waar ligt volgens jullie de kracht van het album?

Hendrik-Jan: ik denk dat het een logisch klinkend geheel is terwijl er wel heel veel verschillende stemmingen in voorkomen. Het gaat verder dan een soort blauwdruk van ‘dit is het Maureens-lied en dit gaan we doen’, zoals je dat misschien meer bij het eerste album had. Dit is wat gedurfder. Ik denk dat we met de zang ook een stap vooruit zijn gegaan, zeker met de vierstemmigheid. Waar Bas en ik de leads verdelen, hebben Randy en Bas ook hun eigen koor. Qua nummers is het minder uitgesproken Westcoast, al klinkt het nog steeds Amerikaans. Het is nu meer Elliott Smith dan bijvoorbeeld The Beach Boys. Alhoewel dat altijd wel een grote invloed blijft.
Bas: dat vrolijke hoopvolle tintje hoor je nog steeds in de nummers terug. Als ik het album zou beschrijven, zou ik die hoop willen benadrukken. Bang The Drum is daar een goed voorbeeld van. Melancholisch opbeurend, dat is iets waar ik zelf ook graag naar luister.

Waar jullie eerste album werd gewaardeerd door het zomerse, positieve karakter, kent het tweede album dus meerdere lagen. Waarom zijn jullie die richting opgegaan?

Hendrik-Jan: Het zijn twee rare jaren geweest. Bas heeft een zoon gekregen en mijn moeder is overleden. Zo’n aparte fase vraagt om een andere aankleding dan zomerse pop. Daarnaast zijn we altijd fan geweest van moody klinkende bands, zoals Elliott Smith en Teenage Fanclub. Warm en melodieus, maar met een triestig randje op z’n tijd. Dat is iets wat we zelf in onze muziek ook wilden bereiken.

Doel je daarmee dan bijvoorbeeld op het nummer September?

Hendrik-Jan: dat liedje gaat over de leegte na het overlijden van mijn moeder, vanuit het perspectief van mijn vader.
Bas: toen ik de demo hoorde dacht ik gelijk: wauw, dit is echt iets moois. Als single is het misschien een beetje gedurfd, maar het vormt wel het sleutelnummer van de plaat.
Hendrik-Jan: We willen niet doorschieten in triestigheid, maar het mag best iets minder vrolijk zijn. Deze plaat is sowieso ook veel persoonlijker dan de vorige, er zitten echt veel jeugdherinneringen in.

Hoe is het om zo’n persoonlijk nummer als September live te spelen?

Hendrik-Jan: De keren dat we het live hebben gespeeld is echt op één hand te tellen. We hebben het in september in Liverpool gespeeld, dat was waanzinnig om te doen. Verder eigenlijk alleen akoestisch.
Bas: Ook een keer in het klein hier in Utrecht, dat was wel heel eng. Ik denk voor Hendrik-Jan nog meer dan voor mij.
Hendrik-Jan: het was de eerste keer, dan vraag je je toch af hoe het zal overkomen. Het is geen feestnummer natuurlijk, je merkt wel dat het even stil is na afloop. Het publiek reageerde gelukkig heel positief.
Bas: we laten het einde soms ook langer door duren met het kerkorgel en dan voel je de reactie ook van “Hé, dit is niet zo lichtvoetig dan bijvoorbeeld Captains Holiday.”

Bij het nummer Lonely Trail is de stem van Sarah Bettens van K’s Choice te horen. Hoe kwamen jullie bij het idee om haar te vragen?

Bas: Op ons vorige album hadden we Carol van Dijk van Bettie Serveert en we wilden die traditie met dit tweede album voortzetten. Hendrik-Jan had Sarah Bettens geopperd en toen is Stefan daar verder mee aan de slag gegaan.
Hendrik-Jan: het was in eerste instantie eigenlijk gekscherend: “als je een goede zangeres wil, laat het dan Sarah Bettens zijn.” Ik liet dat toen weer gaan als serieuze optie, maar Stefan is ermee aan de slag gegaan en het is gelukt!
Bas: we kregen binnen twee dagen al reactie. Ze vond het een mooi nummer en dat gaf voor haar de doorslag. We waren zelf natuurlijk erg verrast toen we dat hoorden. We dachten dat het te hoog gegrepen was, haha!

Op jullie album hoor je verschillende invloeden van artiesten terug. Wie zijn jullie grote voorbeelden qua muziek?

Hendrik-Jan: we houden beide erg van The Beatles, Teenage Fanclub, The Posies. Dat hoor je ook terug in The Maureens.
Bas: maar ik heb bijvoorbeeld ook alle platen van Sonic Youth en dat is niet iets wat je direct terug hoort in onze muziek. Ik houd ook erg van punkachtige dingen. En ik ben al sinds m’n achtste een ontzettende Stones-fan. (Bas grijnst.) Dat zou je héééél misschien terug kunnen horen in het gitaarwerk, maar het mag geen naam hebben…
Hendrik-Jan: bij mij is het wat softer. The Beach Boys, The Band, en heel veel gitaarbands zoals The Posies, Pixies, The Shins, Elliott Smith. Dat soort dingen vind ik allemaal te gek. Iets meer richting de traditionele liedjes denk ik.
Bas: Ja, jij bent nog meer gefocust op zang. Voor mij is het instrumentale ook heel belangrijk. Ik kan urenlang naar keiharde herrie luisteren en het nog steeds prachtig vinden.

Hoe onderscheiden jullie je live van andere bands?

Hendrik-Jan: bij veel bands gaat het om publiekparticipatie, maar wij willen echt een gedreven sfeer neerzetten en met elkaar en een collectief geheel uitstralen. Wat me echt geweldig lijkt is als je het publiek in drie vakken zou kunnen verdelen en dan het nummer met z’n allen zou kunnen doen. Met elkaar zingen heeft iets hemels, het lijkt me geweldig als je zoiets met het publiek kan bereiken.

Wat zijn jullie toekomstplannen?

Hendrik-Jan: we gaan nu eerst lekker veel optreden. Ondertussen zijn we ook al bezig met een nieuw album, we hebben al een stuk of zeven nummers.
Bas: ik heb ook nog steeds de ambitie om in Japan te spelen. Ik bedoel Tokio! Ik kan me geen vettere plek bedenken.
Hendrik-Jan: we hebben daar best wat platen verkocht en we worden ook gevraagd om te komen spelen. De boeker die daar voor The Posies bezig is heeft ons ook al benaderd.

Komt er nog videomateriaal?

Hendrik-Jan: daar zijn we nu mee bezig. Voor September gaan we in een kleine setting in een kerk een opname maken met een kerkorgel erbij. Het duurt iets langer, want we willen het echt goed aanpakken. Maar het komt er zeker aan!

The Maureens lanceren hun tweede album Bang The Drum op 12 september in de EKKO in Utrecht. De komende maanden touren ze ook door heel Nederland en staan ze o.a. in Hedon (Zwolle), Altstadt (Eindhoven) en Paradiso (Amsterdam). Een volledig overzicht vind je op hun site.