review
Knight of Cups

Het begin van Knight of Cups wordt gekenmerkt door een eeuwenoud verhaal, dat wordt verteld door de narrator (een voice-over door Brian Dennehy). Het verhaal gaat over een ridder uit het Oosten. Hij werd naar het Westen gestuurd door zijn vader, de koning, om een prachtige parel te vinden. Maar de ridder dronk van een “noodlottige” beker, waardoor hij in een diepe sluimer(slaap) viel.

Na deze introductie door de voice-over, komt de hoofdpersoon Rick (gespeeld door Christian Bale, met wel héél weinig tekst) in beeld. Rick is een succesvol scenarioschrijver die in Hollywood feest na feest afgaat, maar nergens voldoening uit lijkt te halen. Hij is op zoek naar zichzelf, maar vindt niets anders dan een leeg en kaal Los Angeles. Hij verlangt naar iets, zonder te weten waar hij precies naar verlangt. Daarom probeert hij uit alle macht zijn lege leven van een betekenis of een doel te voorzien. Naast drank en drugs, probeert Rick ook met talloze vrouwen de leegte te vullen.

Knight of Cups is een artistieke film met prachtig camerawerk van Emmanuel Lubezki, die voor zijn camerawerk voor Gravity (2013) en Birdman (2014) de Oscar voor beste camerawerk won. Terrence Malicks samenwerking met Lubezki is overigens begrijpelijk, want ze werkten al eerder samen met de films The New World (2005), The Three of Life (2011), To the Wonder (2012) en werken weer samen voor de nog niet verschenen film Weightless.

De film staat vol met prachtige shots van uitgestrekte landschappen, prachtige gebouwen in Los Angeles en laat keer op keer Rick, alleen of met één van zijn vrouwen, zien dwalen door de wereld. Deze shots zijn karakteristiek voor Terrence Malicks filmstijl; impressionistische beelden van de natuur met daarin een man in conflict met de wereld om hem heen en met zichzelf. Dit wordt allemaal perfect gefilmd door Lubezki, wiens camera constant rondom de acteurs beweegt, alsof hij geen stabiel rustpunt kan vinden. Met Lubezki als zijn cameraman kan Malick zich als regisseur focussen op de dwaler, die (letterlijk) wordt achtervolgd door Lubezki’s camera. Dit is ook een van Malicks kenmerken als regisseur; hij filmt bijvoorbeeld zonder script voor de acteurs. Dit zorgt ervoor, dat de acteurs zich net zo gaan gedragen als de personages in de film: zoekende, alleen en doelloos. Dit is goed te zien bij shots waarin Rick alleen in beeld is. Hij loopt telkens weg van de camera en beweegt zich zwaarmoedig door de scenes heen.

Naast het schitterende camerawerk is er in Knight of Cups ook een belangrijke rol weggelegd voor de muziek. De muziek is zo uitgekozen, dat het de emoties van de personages uitdrukt. Wat er naast het gebruik van de muziek nog meer bijzonder is aan Malicks wijze van films maken, is dat hij weinig gebruik maakt van de directe dialoog. Zo wordt informatie veelal door de (reflectieve) voice-overs van de personages verschaft, die overigens niet in overeenstemming zijn met de beelden die op dat moment worden getoond. In Knight of Cups worden relaties en emoties dus juist visueel en met muziek uitgedrukt, in plaats van met dialoog. Een nadeel van deze manier van filmen is dat het verhaal, met al die impressionistische shots, mooie muziek en reflectieve voice-overs, soms gemaskeerd lijkt te worden. Hierdoor is het af en toe lastig om het verhaal, juist vanwege de abstractie van de film, te blijven volgen.

Om een beetje structuur te creëren, heeft Malick de film aan de hand van verschillende tarotkaarten in hoofdstukjes ingedeeld. Bij elk nieuw hoofdstuk worden nieuwe personages geïntroduceerd. Hoewel het niet altijd even duidelijk is waar Malick naar toe wil in het verhaal, voegt deze indeling daarbij ook weinig toe aan de film. Bovendien brengt het een groter struikelblok met zich mee; de personages komen vrijwel niet meer aan bod in het verhaal buiten hun eigen hoofdstuk om. Dit is dan ook meteen het andere minpunt van de film. Christian Bale is heel goed gecast als Rick en weet de gekwelde en zoekende scenarioschrijver knap neer te zetten (en ook zijn diepe stem is echt geweldig bij de voice-over). Maar naast Bale is er nog een groot aantal andere goede acteurs en actrices gecast. Vanwege Malicks indeling van de film, komen de andere personages nauwelijks aan bod. Zeker actrices als Cate Blanchett en Natalie Portman verdienden een grotere rol in deze film.

Het moge duidelijk zijn dat regisseur Terrence Malick een hele disctinctieve manier van filmmaken heeft, die hem onderscheidend maakt. Omdat de film op momenten soms zo abstract is, dreigt Knight of Cups zichzelf te verliezen in haar eigen abstractie (wat best ironisch is, gezien het feit dat Rick zichzelf ook kwijt is). Dat Malick geen conventionele (narratieve) films maakt, is dan ook een feit. Als kijker moet je dat wel kunnen waarderen. Maar boven alles is Knight of Cups een artistiek hoogstandje, wat het bij vlagen moeilijk te volgen verhaal weer ruimschoots goedmaakt.