review
Dheepan

De Franse film Dheepan zorgde voor veel ophef tijdens het filmfestival in Cannes. Het was niet de publieksfavoriet maar won toch de Gouden Palm. Deze gewaagde film van regisseur Jacques Audiard, bekend van het eveneens gedurfde The Prophet (2009) gaat over Dheepan (Jesuthasan Antonythasan), een ex-Tamil Tijger die Sri Lanka ontvlucht nadat deze onafhankelijkheidsbeweging is verslagen. Hij wordt vergezeld door Yalini (Kalieaswari Srinivasan) en een kind, Illayaal (Claudine Vinasithamby). Samen doen ze zich voor als een gezin, om zo meer kans op asiel te maken in Frankrijk.

De film start in Sri Lanka, aan het eind van de burgeroorlog. We zien Yalini op zoek naar een kind en Dheepan verbrand de resten van zijn mede soldaten. De oorlog is voorbij, de chaos slaat toe. Het wordt al snel duidelijk dat deze personages op zoek zijn naar een beter leven in een ander land. Ze worden als bootvluchtelingen vervoerd naar Frankrijk. Ze verkrijgen tijdelijk asiel in een achterbuurt van Parijs. Ze zijn de oorlog in hun thuisland ontsnapt maar in deze banlieu woedt ook een strijd. Dheepan krijgt een baan als conciërge van de hoge flats. Een van deze flats is ingenomen door een criminele drugsbende. Dheepan wordt geaccepteerd, zolang hij de bende niet in de weg zit.

Ook thuis is de situatie niet ideaal. Hoe hard het drietal ook hun best doet voor de buitenwereld, binnenshuis is het duidelijk dat ze geen echt gezin zijn. Illayaal mist de zorgzame hand van ouders en Dheepan en Yalini missen de romantiek tussen een getrouwd stel. Als Yalini gaat werken in het beruchte flatgebouw, ontmoet ze daar de net vrijgekomen crimineel Brahim (Vincent Rottiers). Deze mysterieuze man maakt gevoelens in haar los. Dit tot ongenoegen van Dheepan. De komst van Brahim maakt niet alleen wat los bij Yalini, de overige criminelen beginnen steeds meer onrust te zaaien en de buurt wordt steeds onveiliger. Dit maakt oude gevoelens los in Dheepan. Hij begint zich steeds gewelddadiger te gedragen en de soldaat in hem komt naar boven.

Dheepan is een indrukwekkend en meeslepend verhaal over immigranten die er alles voor over hebben om een normaal leven te kunnen leiden, ondanks dat ze geteisterd worden door hun verleden. De manier waarop Audiard de beklemmende sfeer in de film weet vast te houden is een compliment waard. Van het begin tot het eind wordt je meegesleept in deze film, waar voor het overgrote deel in het Tamil wordt gesproken. De soundtrack van Nicolas Jaar is passend en erg goed. Het acteerwerk van Jesuthasan Antonythasan is indrukwekkend. Dheepan is de tweede film waarin hij speelt en zijn eerste hoofdrol. Het helpt waarschijnlijk mee dat zijn verleden erg lijkt op die van zijn personage. Antonythasan is zelf kindsoldaat geweest bij de Tamil Tijgers en heeft uiteindelijk ook asiel gevonden in Frankrijk. Zijn acteerwerk is erg puur en geloofwaardig. Zijn tegenspeelster Kalieaswari Srinivasan is ook erg sterk als Yalini, een jonge vrouw die op zoek is naar zichzelf, maar ook ineens voor een gezin moet zorgen. Zelfs de jonge Claudine Vinasithamby zet een geloofwaardige performance neer als Illayaal.

Met Dheepan heeft Audiard een gedurfd verhaal op het grote scherm gebracht. Je weet tijdens het kijken nooit welke wending de film neemt. Het is geen licht vermaak, maar zeker een film die je gezien moet hebben.