review
Lord of Magna: Maiden Heaven

Lord of Magna: Maiden Heaven, de kans is groot dat je nog nooit van het spel gehoord hebt. Deze game kwam vorig jaar al uit in Japan maar is nu ook beschikbaar in Europa.

Het spel gaat over een jongen die een eigen herberg heeft, die nog nooit ook maar één klant heeft gehad. Tot hij opeens een heldin tegenkomt die vast zit in een kristal en er van alles gebeurt.

Lord of Magna was er bijna niet geweest, omdat de studio failliet was verklaard. Daarna heeft de uitgever een gedeelte van het team bij elkaar gehaald en het spel afgemaakt. Of het inderdaad door de problemen met de studio komt weet ik niet, maar het spel voelt gehaast, inconsequent en gewoonweg niet af. Wat zonde is, want het spel heeft potentieel.

Met een fraai introductiefilmpje, dat zo uit een Anime-serie had kunnen komen, kom je de wereld in. Helaas heb je dan eigenlijk het beste gedeelte van het spel al wel gehad. Ik ben een fan van ouderweste Japanse RPGs en ook van de vele dialogen die ze met zich meebrengen, maar bij Lord of Magna wordt het bijzonder saai gebracht, zodanig zelfs dat ik me er na zo’n tien minuten al aan begon te ergeren. Na elke zin zit zo’n twee seconden pauze, even lang of langer dan de zin zelf, en zit je dus de helft van de tijd maar te wachten tot er iets nieuws gezegd wordt. Daarnaast wordt soms een zin ook daadwerkelijk met stem uitgesproken, maar dit is zo ongelooflijk inconsequent dat ze het beter weg hadden kunnen laten. Ten eerste gebeurt het maar bij zo’n één op de tien zinnen. Ten tweede worden soms alleen de eerste twee woorden van een zin uitgesproken en soms de helft en soms de hele zin. Er is geen regelmaat in te vinden en het is om eerlijk te zijn niet serieus te nemen.

In deze game kun je weinig van de wereld ontdekken. Het meeste ontdekken gebeurt via tussenstukjes en om eerlijk te zijn neemt dit een groot deel van de magie van een RPG weg. Of het nou een grote open wereld of een lineair stuk is, het is belangrijk dat je als speler het gevoel hebt dat je op avontuur gaat en niet dat het voor je gedaan wordt.

Dan is er nog het gevechtssysteem. Hierbij moet je denken aan een spel zoals Fire Emblem, waarbij je op een slagveld om beurten kan manoeuvreren en aan kan vallen als je in de buurt van een tegenstander bent. Het verschil is dat je hierbij niet per vierkant beweegt, maar binnen een bepaalde afstand zelf vrij rond kan lopen. De eerste keer is het even leuk, maar de tweede keer was het alweer traag en saai, zoals eigenlijk het hele spel. Het duurt teveel beurten om je tegenstander uit te schakelen terwijl er eigenlijk geen echte uitdaging aanwezig is. Hierdoor voelt het gevecht, wat enerverend had moeten zijn en een belangrijke pillaar voor de game, als een vervelend klusje dat je moet herhalen.

Het is jammer. Ik hoopte dat Lord of Magna: Maiden Heaven voor een bijzonder avontuur zou zorgen met interessante elementen. Helaas bestaat het volledige spel bijna alleen maar uit dingen die je irriteren, terwijl met wat meer liefde en aandacht van de makers het grote pluspunten hadden kunnen zijn. Eigenlijk hoop ik van harte dat het spel volledig opnieuw zou worden gemaakt voor de volgende DS of misschien wel Nintendo console, want met een tweede kans zou het een mooie game kunnen worden, maar vooralsnog is het dat absoluut niet.