review
5 to 7
Conclusie
5 to 7 laat de Amerikaanse en Franse cultuur met elkaar botsen omtrent affaires. Ondanks de tegenstrijdigheid van de twee verschillende visies, is de film een mooi geheel. Met een flinke dosis humor en een goed script is het een aardige romantische drama van regisseur Victor Levin.Stel je eens voor; vreemdgaan zonder enige consequenties voor twee uurtjes per dag. Dit is een Frans iets, namelijk dat getrouwde stellen tussen 5 en 7 uur ’s avonds vrij zijn om te doen wat ze willen en met wie ze willen, voordat ze thuis worden verwacht. Brian (Anton Yelchin, Star Trek) strompelt over de straten van New York totdat een vrouwelijk wezen zijn blik vangt. Zij heeft pauze van haar werk en rookt buiten een sigaret. Hij trekt de stoute schoenen aan en benadert haar. Arielle (Bérénice Marlohe, Skyfall) is meteen gecharmeerd van hem en spreekt nog een keer af. Dit kan echter alleen tussen 5 en 7 uur ’s avonds. Na verloop van tijd beginnen de twee ondanks de afgesproken overeenkomst meer voor elkaar te voelen, wat leidt tot problemen.
Brian is de typische schrijver in een grote stad; inspiratieloos en een writersblock vreet aan hem. Totdat Cupido hem opeens verliefd laat worden op een volkomen vreemde vrouw. Al na de eerste ontmoeting klikt het tussen hen en de zogenaamde 5 tot 7-regeling komt ter sprake. De gehele overeenkomst wordt piekfijn uitgelegd door Arielle en dat zorgt voor ontrustende blikken van Brian. Echter ligt de focus helemaal niet op het overspel en/of seks, maar juist op de twee verschillende culturen die elkaar spelenderwijs leren kennen. Dit zorgt voor scherpe uitspraken en lachwekkende situaties. 5 to 7 houdt het op deze manier heel erg luchtig en vermaakt prima.
Een voormalige Bond-girl speelt de aantrekkelijke Franse dame Arielle. Uiterlijk is niet alles, maar in dit geval wordt het betoverende effect versterkt. Zij is geestig, weet dingen goed te verwoorden en is niet bang om haar eigen mening te geven. De confrontatie met Brians ouders is zeker weten de leukste scène. De rest van de cast behoudt de komische toon tijdens de nogal serieuze verhaallijn. Brians vader Sam (Frank Langella) en moeder Arlene (Glenn Close) zijn totale tegenpolen en dat maakt ze juist zo boeiend. Ook diplomaat Valery (Lambert Wilson) speelt het verhaal goed mee en is daardoor een interessant karakter. Samen met zijn vrouw vormen ze een stel dat het leven niet al te ernstig neemt en een onbezorgd bestaan leidt.
Deze romantische film heeft een verrassende wending en stelt niet teleur. Er is niet gebruik gemaakt van saaie clichés. Het duurt slechts iets meer dan anderhalf uur en dat is meer dan genoeg. Het heeft iets moois, snoezigs en laat zien dat echte liefde komt in allerlei leeftijden, soorten en maten.