review
Amy

Amy Winehouse is een rasechte jazz-zangeres en dat blinkt uit in de documentaire Amy. Haar leven begint als een sprookje dat uitkomt, maar eindigt helaas in een nachtmerrie. Desalniettemin is Amy een mooie ode aan de prachtige artieste die iedereen wist te raken met haar unieke stem en bovenal goudeerlijke songteksten. Het begint als een hobby, maar zij ambieert meer. Amy’s leven gaat als een trein als zij eenmaal wordt ontdekt.

Er zijn niet al te veel bewegende beelden; Amy bestaat vooral uit geluidsopnames en foto’s, maar afgezien daarvan wordt er wel een verhaal verteld. Ondanks het geringe materiaal is het cinematografisch prima in orde en nooit saai. Haar muziek komt aldoor voorbij en dat is heel erg fijn. De combinaties van specifieke liedjes bij bepaalde fragmenten zijn bijzonder goed gekozen. De focus ligt vooral op de puurheid van haar songteksten. De geschreven woorden maken Winehouse een veel krachtiger karakter en dat maakt haar zo bijzonder. Haar turbulente leven wordt niet op een denigrerende manier in beeld gebracht, maar juist hoe zij was als briljante artieste en gedreven persoon.

En dat is het sterkste punt van deze documentaire. Winehouse is een doodnormaal meisje met een buitengewone rauwe stem en wordt op de voet gevolgd tot zij uitgroeit tot een wereldster. Iedereen kent haar als de zangeres met de heftige zwarte winged eyeliner en groot wild haar, maar na het zien van Amy blijkt dat zij meer is. Beter gezegd; zij geeft niet om geld en roem, maar wil gewoon haar passie uitoefenen. En dat maakt haar nog charismatischer dan voorheen. The girl next door is nog steeds the girl next door die kan zingen. Haar leven bevat als laatst het grootste dieptepunt maar haar buitengewone hoogtepunt wordt ook getoond. Zes Grammy Awards zijn niet niks en haar reactie erop is onschatbaar. Ook een duet met haar idool maakt het kleine meisje in haar los. En dat is zielroerend om te zien.

Foto: Rex Features

De nadruk wordt sterk gelegd op de massamedia en hun honger naar steeds meer en meer Winehouse. Ook papa Winehouse houdt maar niet op en door deze documentaire wordt er gewaarschuwd voor de macht van de camera’s. Deze hebben een jong talent totaal verwoest en hebben geen genade. Toch wordt Winehouse niet overmeesterd door de beelden van de paparazzi en ander negatief nieuws. Je hoeft niet per se een fan te zijn, want Amy respecteert Winehouse als volwaardig zangeres en persoon. Haar muziek leeft voort en is tijdloos. De boodschap is duidelijk; Amy blijft voor altijd.