review
The Diary of a Teenage Girl

Minnie (Bel Powley) is een 15-jarig meisje met een leuk kapsel en doodnormale kleding. Op zich is zij een hele aardige jongedame maar helaas heeft ze een niet al te best zelfbeeld. Zij vindt zichzelf lelijk en denkt dat ze nooit seks zal hebben. Totdat het tegendeel wordt bewezen; zij verliest haar maagdelijkheid. En niet aan zomaar iemand, maar aan de vriend van haar moeder. Hier begint de affaire die uiteindelijk leidt tot Minnies brandende vraag; is het nou eenmalig of is dit ware liefde voor de rest van haar leven?

De periode waarin de film zich afspeelt is de jaren ’70 in San Francisco. De sfeer wordt uitstekend nagebootst en de stad bruist van het leven. Samen met de muziek vormen deze punten een uitstekend decor voor de bizarre verhaallijn. Minnie is namelijk een raar figuur. Zij tekent bijzondere stripfiguren en maakt geen mainstream kunst. De striptekeningen van Aline Kominsky maken de film erg prettig om naar te kijken. Haar stijl is niet alledaags waardoor Minnie als persoon nog prominenter naar voren komt. Zij heeft een soort aura om zich heen die haar zo aantrekkelijk maakt voor anderen. Nieuwkomer Bel Powley vertolkt Minnie uitstekend. Het acteerwerk is goed en op sommige momenten zijn haar blikken echt intens.

Ook Minnie’s moeder Charlotte (Kristen Wiig, bekend uit The Secret Life of Walter Mitty (2013) en Bridesmaids (2013)) en zusje Gretel (Abby Wait) zijn intense dames. De rollen worden degelijk gespeeld en de moeder-dochter relaties zijn om van te smullen. Het is een verrassing hoe zo’n grootschalig schandaal in huiselijke kring zich ontpopt. Verder is Minnies biologische vader Pascal (Christopher Meloni) een leuke vader die zijn best doet om de relatie met zijn twee dochters te herstellen. Stiefvader Monroe (Alexander Skarsgård bekend uit True Blood (2008)) is een karakter dat de rest van de familie compleet maakt. Hij is een hopeloze vriend voor Charlotte en Minnie, maar toch is er enigszins ergens sympathie voor hem.

Het drugsgedeelte in de film is nodig voor de ontwikkeling van Minnies karakter, maar het wordt wel iets te lang uitgerekt. De scènes met de verdovende middelen zijn meer van hetzelfde. Het hoort uiteraard bij de jaren ’70 toen de hippies en drugs overal te vinden waren, maar is iets te veel van het goede. Dat grote stuk laat het verhaal iets inzakken, maar gelukkig herstelt het zich later weer. De creativiteit van The Diary of a Teenage Girl maakt het een unieke en eigenzinnige film waarin de gedachtes van een jonge vrouw over seks haarfijn worden vertoond.