review
De Kleine Prins

De Kleine Prins vertelt over het boek verweven met de ‘echte’ wereld. Het is niet altijd even duidelijk of het nou wel of niet in het echt is gebeurd, maar dat maakt voor een kinderfilm niet uit. De fantasie is er, maar dat komt voornamelijk door het boek. Het hoort een ode te zijn en dat is het ook in zekere mate, maar het normale verhaal is saai en de ‘echte’ personages zijn zeer oppervlakkig.

Het leven van een negenjarig meisje staat in het teken van plannen. Haar moeder heeft alles voor haar uitgestippeld en zolang haar dochter alles precies volgt, komt haar leven prima in orde. Tot op een dag zij verhuizen en alles wordt verstoord door de nieuwe gekke buurman. Hij zoekt contact met zijn buurmeisje en sindsdien is zij niet meer gefocust op haar uitgestippelde levensplan, maar leert ze dat er meer is dan cijfers en schema’s. De buurman is de piloot uit het gelijknamige boek en hij vertelt zijn verhaal als een soort van flashback aan het meisje. Het is niet noodzakelijk om het boek al te kennen voor de film; het wordt namelijk uitgebreid behandeld en gecombineerd met de ‘echte’ wereld. Hierdoor worden wel twee (totaal) andere werelden in beeld gebracht waardoor het algemene verhaal alle kanten opgaat. Er is een centraal thema, maar geen rode draad.

De Nederlandse stemmen (o.a. Rubin Nicolai, Bram van der Vlugt, Loretta Schrijver en Jada Borsato) zijn zeer kinderlijk ingesproken, wat op zich past bij een kinderfilm, maar op sommige momenten is het te overdreven. De animatie is prima, niets op aan te merken. Het is de standaard zoals te zien bij andere grote studio’s zoals Disney, Pixar en Dreamworks. Een leuke bijkomstigheid is dat het boek in een andere animatiestijl komt dan het algemene filmverhaal waardoor het boek nog mooier naar voren komt. Ook de muziek draagt bij aan de ode van De Kleine Prins. Het versterkt de buitengewone karakters en de eigenaardige wereld.

Het boek is tevens datgene wat de film redt. De Kleine Prins en zijn wonderbaarlijke wereld zijn een plaatje om te zien. De ‘echte’ wereld is daarentegen eenzijdig, eentonig en heeft geen charme en humor. En dat is jammer want het boek is filosofisch en bevat (diepe) thema’s die het ook zo bijzonder maken voor volwassenen. Helaas bestaat de film uit hapklare brokken en voorspelbare scenario’s. Al met al maakt het je wel nieuwsgierig naar het boek, om dat volledig te gaan lezen.