review
Minions
Conclusie
De gele vriendjes zijn er weer, dit keer in de hoofdrol. Met een goede dosis humor en moed reizen Kevin, Stuart en Bob naar het prachtige Londen. De animatie is feilloos en de dialogen zijn onverstaanbaar goed.De kleine schattige gele wezentjes zijn weer terug! Ditmaal met een eigen film waar de oorsprong van de minions in beeld wordt gebracht. Al eerder waren zij te zien in Despicable Me (2010) en Despicable Me 2 (2013) als de snoezige hulpjes van slechterik Gru. Het verhaal vertelt waar de minions vandaan komen en hoe ze hun huidige baas Gru hebben ontmoet. De gele mannetjes zijn, zoals altijd, grappig en bijdehand en zorgen voor geestige toestanden. Deze film staat garant voor veel lachmomenten die zowel jong als oud kunnen waarderen.
De vrolijke minions (stemmen door Pierre Coffin) hebben één levensdoel: werken voor de allergrootste schurk op de wereld. De film laat op een simpele doch amusante manier zien hoe de minions zich hebben ontwikkeld tot de personen die zij nu zijn. Zij hebben gevoel voor humor en zijn ontzettend loyaal. Hun eigen taal bestaat uit Spaans, Engels én Japans waardoor de wezentjes eigenlijk onverstaanbaar zijn maar dat is niet erg. Het is alsnog duidelijk wat de minions zeggen en dat is een wonderbaarlijke prestatie van de makers. Sterker nog; juist de mix van talen dragen bij aan de charme van de kleine gele vriendjes.
Kevin is vastbesloten om een nieuwe baas te vinden voor zijn volk. Samen met stoere Stuart en lieve Bob gaan zij op reis en stuiten op Scarlet Overkill, dé eerste vrouwelijke superschurk. De drie jongens zijn helemaal wild van hun nieuwe baas en beginnen met volle overtuiging aan hun missie. Hierdoor komen zij in hilarische situaties terecht, met een knipoog naar de vorige twee delen.
Het verhaal speelt zich op meerdere locaties af. Van het prehistorisch tijdperk tot het oude Egypte en de Slag bij Waterloo, alles is met zorg geanimeerd. Vooral de Engelse stad Londen ziet er schitterend uit. De metropool is realistisch weergegeven en vooral het befaamde Trafalqar Square ziet er goed uit. De Britse cultuur ontbreekt niet in de film; overal zijn er Britse gewoontes, normen en waarden te vinden die op een grappige manier het verhaal visueel versterken. Een leuk extraatje is de bijrol van koningin Elizabeth. Zij is een jeugdige en energieke aanvulling op de cast.
Scarlet Overkill en haar man Herb Overkill zijn een misdadig en klef stel maar toch stelen Kevin, Stuart en Bob de show. Met name Bob weet met zijn aandoenlijkheid de schijnwerper steeds op zich te richten. Zijn kleine postuur in combinatie met zijn teddybeertje heeft hetzelfde ‘aw’-gehalte als een pasgeboren kitten. De minions zijn vriendelijk, behulpzaam, onhandig en vooral uiterst komisch. Het verhaal is eenvoudig en niet zozeer spannend maar de minions zijn op zichzelf al reden genoeg om naar de bioscoop te gaan. Hopelijk komt er snel een vervolg want het is zeker geen straf om naar ze te kijken.