nieuws
Impressie: Watch_Dogs

Na een reeks van vertragingen ligt Watch_Dogs morgen eindelijk in de winkels en vooralsnog lijkt de game een financieel succes te worden. In het Chicago van nu ga jij aan de slag als Aiden Pearce, een hacker die zijn nichtje is verloren. Voor een game die zwaar op de vertelling inzet laat Watch_Dogs (te) veel schieten.

Hoewel je in Watch_Dogs kunt staan en gaan waar je wilt, is het verhaal de leidende draad. Hoofdpersonage Aiden Pearce is op zoek naar de betrokkenen bij de dood van zijn nichtje. Zijn grootste wapen in deze speurtocht is zijn smartphone, waarmee hij moeiteloos alle informatie over de inwoners van Chicago kan inzien. Alles wat in Chicago gebeurt aangestuurd wordt door één besturingsysteem (ctOS), waar Aiden toegang toe heeft. Camera’s, smartphones van inwoners en stoplichten: je kunt als speler alles manipuleren.

Watch_Dogs maakt op het gebied van verhaalvertelling echter twee grote blunders. Ten eerste wordt er niet stilgestaan bij de ethiek over hacken en persoonsgegevens. Zolang dit voor je eigen gewin is, is het schijnbaar geoorloofd. Met de zogenaamde ‘profiling-optie’ kun je sms’jes meelezen, telefoongesprekken afluisteren en bankgegevens roven. Het spel doet ontzettend zijn best om alle verhalen van diverse inwoners interessant en levendig te laten lijken, maar maakt geen onderscheid in het beroven van een oorlogsveteraan of een corrupte politicus. Daarnaast leunt de ontwikkeling van het narratief sterk op de gedachtes van Aiden, die je als speler te horen krijgt. Het leidt soms tot tenenkrommende situaties, omdat de gedachtes van Aiden soms onrealistisch en arbitrair zijn.

Het kale Chicago is niet wat de trailers van Watch_Dogs je doen voorschotelen. De stad ziet er bij vlagen geweldig uit, maar wanneer je in de minder druk bewoonde delen komt, voelt de stad verlaten maar vooral kaal. De inwoners, allemaal voorzien van een kort achtergrondverhaal dragen daar ook een steentje aan bij. In de meeste gevallen reageren ze niet adequaat op Aidens kattenkwaad en lijkt men slechts bang te kunnen zijn. Het maakt niet uit of je de auto iets te ver op de stoep zet of een helikopter laat neerstorten, de inwoners rennen met hetzelfde enthousiasme weg.

Hoewel het doorlopende verhaal de rode draad van de game is, kent Watch_Dogs ontzettend veel bijmissies. Deze worden geactiveerd door bepaalde inwoners (digitaal) af te luisteren. Hoewel het impliceert dat deze missies in verband staan met een bepaald persoon, laat het spel al snel doorsluimeren dat de personen wiens telefoon je afluistert er niet toe doen. Ze zijn slechts een doorgeefluik van het spel om jou bepaalde missies te laten spelen, die ook nog eens repetitief zijn. Had de game maar op bepaalde aspecten meer naar zijn seksistische broertje gekeken.

Toch zijn er een aantal aspecten dusdanig goed uitgewerkt dat Watch_Dogs het spelen waard is. Het hacken van allerlei apparatuur werkt bijzonder goed en is zeer eenvoudig uitgewerkt. Er zit een puzzelelement in de game verstopt dat enige creativiteit vereist en niet snel saai wordt. Het schietsysteem loopt bijzonder vloeiend en dat komt goed van pas bij de bijzonder interessante onlinemodi.

Voor het definitieve oordeel zullen we de game nog wat beter moeten ontleden. Vooralsnog is Watch_Dogs de moeite waard, maar verwacht niet een game die gaat waar andere games nog niet zijn geweest.