nieuws
Bro’s Before Ho’s
Conclusie
Grenzen opzoeken is goed, maar om daarbij een heel geslacht en een groep mensen als minderwaardig neer te zetten is te veel. De humor in Bro's Before Ho's werkt niet omdat het veel te grof is en de stereotiepe anti-helden zijn nog dommer dan het achterste van een ezel. De film zou niet in de bioscoop mogen verschijnen om onze jongeren van deze stommiteit te beschermen.Als de aftiteling van een film leuker is dan de rest, kan je maar beter thuisblijven. Bro’s Before Ho’s is zo’n film.
Max (Tim Haars) en Jules (Daniël Arends) zijn broers en beste vrienden. In hun vroege kinderjaren hebben ze een pact gesloten: ze willen nooit een relatie, want dat is veel te veel gezeik. Hun afspraak staat als een huis. Ze regelen zoveel mogelijk vrouwen en drinken er op los. Om aan hun centen te komen werkt Max in een videotheek en Jules in een supermarkt. Op een dag stopt hun droomleventje als ze allebei verliefd worden op Anna (Sylvia Hoeks).
In Bro’s Before Ho’s zoekt het regisseursduo Steffen en Flip wederom de grenzen op. Met het uitgangspunt “als we er zelf maar om kunnen lachen” is de film door hen geschreven en geregisseerd. In de ‘New Kids’-dagen werden ze gevierd en maakten ze het Brabantse Maaskantje met hun inwoners tot een internationale legende. Brabanders werden op een nuchtere manier neergezet, en tevens voorzien van een hoge lading zwarte humor. In deze film is het niet anders, maar weet hun formule niet te slagen. De film beperkt zich tot een parodie op de hedendaagse RomKom voorzien van grof taalgebruik. Personages zijn weinig uitgediept en doen zich voor als anti-helden, de vrouwen daarentegen zijn het sterkere geslacht maar worden zwakker neergezet.
Dit aspect stoort de film mateloos. De boodschap ‘vrouwen zijn slecht’ lijkt het verhaal te moeten dragen, maar vrouwen zijn in de film enkel slecht zodra er een relatie mee begonnen wordt. In Bro’s Before Ho’s zijn het lustobjecten zonder eigen mening. En op het moment dat ze voor zichzelf opkomen doen ze het fout. Het cliché dat twee mannen op de wonderschone Anna verliefd worden, draagt niet bij aan extra humor maar enkel in een welles-nietes-spelletje. De hele film draait om ‘nigga what’, porno, zuipen, vrouwen misbruiken en wordt pas leuk wanneer de aftiteling start, waarin een groep autisten bekende filmscenes naspelen. Dezelfde groep is gedurende de film als extreem dom neergezet en zorgt ervoor dat het verhaal van nog meer wrange humor voorzien wordt.
