nieuws
Recensie: Tomb Raider (2013)

Alhoewel overlevingsdrang vaak in een mens aanwezig is, wordt niemand zomaar zo koelbloedig als Lara Croft, zoals ze dat is in de vele games waarin ze de hoofdrol vertolkt. Ook zij moest ooit voor de eerste keer iemand neerschieten en voor het eerst bepaalde technieken toepassen. De Lara die dit alles nog niet heeft meegemaakt, lijkt natuurlijk heel onschuldig, maar Tomb Raider (2013) laat zien hoe deze aardige meid een koelbloedige vrouw werd.

Aangespoeld op een (on)bewoond eiland
Zoals gezegd, Lara is geen doorgewinterde overlever, laat staan een ervaren puzzelaar. Avontuur houdt ze wel van, aan het begin van Tomb Raider (2013). Als 21-jarige jongedame is ze op zoek naar schatten uit het verleden en die lijken zich in de drakendriehoek te bevinden. Alhoewel de crew van het schip waarop ze meevaart in eerste instantie er niets in ziet om het gebied vol stormen in te varen, besluiten ze dit toch te doen.

De Endurance, het schip waarop ze zich bevindt, blijkt niet bestand tegen de storm en breekt in stukken. Lara en de rest van de bemanning stranden op een mysterieus eiland en alhoewel er niets aan de hand lijkt, beginnen de problemen pas. Het eiland wat in eerste instantie onbewoond lijkt, zit vol met verschillende bewoners. Holbewoners, Russen en andere mysterieuze eilanders, niets lijkt te gek.

Minder gepuzzel, meer overleven
Waar in het verleden de focus lag op het zoeken van schatten en oplossen van puzzels, is dit in Tomb Raider (2013) volledig anders. Overleving is wat de klok slaat. Deze verandering voelt en oogt fris en zorgt voor een gameplay die we niet eerder hebben gezien. Waar Uncharted voor veel gamers de nieuwe Tomb Raider is, zal de nieuwe Tomb Raider geen Uncharted zijn. Bijna constant ben je op je hoede en zijn onder andere je pijl en boog je grootste vriend.

Lara reist in Tomb Raider (2013) van kampvuur naar kampvuur en probeert haar vrienden die over het eiland verspreid zijn terug te vinden. De zoektocht zorgt er regelmatig voor, dat de angst van Lara direct voelbaar is. Bijvoorbeeld wanneer ze door een grot kruipt, waarvan je weet dat er zojuist een wolf in is verdwenen. Dit brengt realisme en beleving in het spel wat natuurlijk positief is. Het realisme wordt jammer genoeg incidenteel omver geschopt. Vooral direct in het begin, wanneer je wordt opgejaagd door een holbewoner, is dit het geval. Wanneer de speler zich hier overheen kan zetten, wat gelukkig bijna altijd zo zal zijn, is het spel bijna perfect.

Een grafisch hoogtepunt
Grafisch is Tomb Raider (2013) een absoluut hoogtepunt. In het verleden stond de franchise weliswaar bekend om haar pracht, maar naarmate de jaren vorderde leken de makers hier steeds minder om te geven. Tomb Raider (2013) is dus ook hierin anders. Velen vonden Uncharted 3 al de mooiste game , maar het nieuwe verhaal van Lara Croft doet niet onder voor het spel. Qua besturing en geluid zijn er geen op- of aanmerkingen. Alhoewel de gamer soms zal moeten wennen, vooral aan het gebruik van wapens, is dit snel onder de knie te krijgen.

Sterven zal Lara echter wel geregeld, ook bij de ervarenere spelers. Op welk niveau het spel ook is ingesteld, altijd moet de speler snel reageren op een gebeurtenissen. Middels het snel drukken van een bepaalde knop red je Lara. Helaas moet dit echter soms zo snel dat de speler te laat is. Naarmate het spel volgt zal dit echter gelukkig steeds minder vaak gebeuren. Voor de twee acties die de gamer moet uitvoeren, zijn maar twee knoppen benodigd. Hierdoor valt sneller te anticiperen.