nieuws
Recensie: Sightseers

De nieuwste film van regisseur Ben Wheatley neemt ons mee op een moorddadige reis langs de groene heuvels van Engeland. Sightseers is een verhaal van hoop en liefde die verandert in een vacuüm zwarte komedie. Helaas wel een komedie met maar één en dezelfde grap.

Een vakantie als ultieme relatietest
Bij de aanblik van het koppel Chris (Steve Oram) en Tina (Alice Low) dringt de geur van muffe bloemetjesgordijnen spontaan de neusgaten binnen. De twee gaan op vakantie in een caravan door Engeland; langs grote trekpleisters als het Crich Trambaan Museum en het Keswick Potloden Museum. Zo burgerlijk blijft het gelukkig allemaal niet. Chris blijkt niet goed om te kunnen gaan met onrecht of kritiek, met als gevolg dat hij onverhoopt criticasters de schedel inslaat. Tina, eerst geschrokken, treedt even later in zijn voetsporen–met het idee dat ze zo bij Chris in de smaak valt. Helaas voor Tina is Chris niet gecharmeerd van de manier waarop zij haar slachtoffers uitkiest en om het leven brengt.

[tube]https://www.youtube.com/watch?v=mohGvwhBvuw[/tube]

Weinig ideeën en al snel inspiratieloos
Gitzwarte en lichtelijk absurde humor is de drijfveer van Sightseers; oersaaie bezoekjes naar weinigzeggende toeristenoorden tegenover beestachtige moorden. Jammer genoeg blijft het daar dan ook wel bij. Hoewel het verhaal een duidelijke opbouw heeft, die interessant genoeg blijft, schiet Wheatley vooral tekort doordat hij zijn publiek telkens met dezelfde grap aan het lachen wil maken. De vermoeidheid slaat al snel toe nadat hetzelfde trucje voor de derde keer gedaan wordt. Op een gegeven moment is de lol er wel vanaf, maar Wheatley lijkt er niks van te willen begrijpen.

Onsympathiek duo
Oman en Low kennen elkaar van improvisatie theater en ontwikkelden karakters Chris en Tina tijdens bijeenkomsten van hun theatergroep. Zij bedachten dat de twee personages een film verdienden, bestuurden tal van seriemoordenaars en schreven het script voor Sightseers. Hun gecreërde personages zijn echter dusdanig apathisch en onsympathiek dat elke vorm van meeleven onmogelijk wordt gemaakt. Jammer, want het is duidelijk dat de personages wel volledig zijn uitgewerkt. Oman en Low zijn ook écht Chris en Tina. Hun duistere kant echter, daar schort het hem aan. Ondanks hun onderzoek naar seriemoordenaars hebben ze dit vlak van hun personage niet interessant noch realistisch kunnen maken.

Sightseers weet uiteindelijk maar weinig indruk te maken. De eerste paar keren wanneer het kleinburgerlijke tweetal begint met moorden kan er nog een glimlach van af, maar de film verliest al snel stoom wanneer deze grap tot in het troosteloze toe herhaald wordt. Wie niet uitgeput raakt door dit, zal merken dat er af en toe aardige dialogen in Sightseers zitten, die zowel grappig als gevat zijn. Helaas niets bijzonder genoeg om anderhalf uur tijd voor vrij te maken.