nieuws
Recensie: Dredd 3D

De nieuwe Dredd maakt korte metten met het tegenvallende vehikel waarin Sylvester Stallone in de vorige Judge Dredd-verfilming de hoofdrol vertolkte. Deze remake blijft dicht bij de originele strips en laat zien hoe verslavend geweld kan zijn.

De comic-fans die in 1995 zo teleurgesteld waren over de verfilming van de sciencefiction-stripboeken, hadden geen ongelijk. Het bleef bij wat doorsnee jaren negentig-actie en een Judge die zelf teveel op de voorgrond trad. Stallone deed, godbetert, zelfs zijn helm af. Van deze Judge (Karl Urban) krijgen we niet meer te zien dan zijn mond, net als in de strips. De makers weten gelukkig dat er niet veel mimiek nodig is om het stripfiguur tot leven te brengen.

Grotesk geweld en een dun verhaal
In een toekomstig Amerika wonen alle 800 miljoen mensen in Megacity: een met criminelen vergeven metropool. In deze stad proberen zogeheten Judges nog enige orde te scheppen in de anarchie. Dat dat met weinig subtiliteit gepaard gaat mag geen verassing zijn. Ook Judge Dredd, de beste van hen allemaal, beantwoordt geweld met geweld; iets wat in de wetteloze, grimmige wereld waarin hij leeft volkomen logisch is.

Bijna de hele film speelt zich af in één gebouw en het rechttoe rechtaan-plot lijkt erg veel op de Zuid-Koreaanse film The Raid: Redemption. Dredd en zijn collega, een vrouwelijk broekie, belanden na een achtervolging in een wolkenkrabber vol criminelen en anders gespuis. De Judges proberen zich vervolgens schietend een weg te banen naar Ma’Ma, een drugsbarones en leider van de plaatselijke bende. Zij is verantwoordelijk voor een nieuw soort drugs in Megacity: Slow-Mo, die de gebruiker de ervaring geeft dat alles zich in hypervertraging afspeelt. De sadistische Ma’ma op haar beurt, met zichtbaar plezier gespeeld door Lena Hadeym, geeft al het gespuis in de wolkenkrabber bevel de Judges te doden. Wat volgt is een adembenemend bloedig spektakel dat geen ruimte laat voor veel verdieping en een verhaallijn. Daarentegen is dat met alle naar zichzelf zoekende superhelden van tegenwoordig eigenlijk best een welkome afwisseling.

[tube]http://www.youtube.com/watch?v=CbCfqGsXu3M&hd=1[/tube]

Hypnotiserende 3D-ervaring
De Slow-Mo-drugs zorgen voor fantastisch geschoten bullet time-actie, die in 3D nog beter tot zijn recht komt. Waar men bij menig film tegenwoordig een onnodig brilletje op de neus geplant krijgt, is deze film juist een must-see in 3D. Niet vaak boorden kogels zich zo mooi door wangen en vielen criminelen zo hypnotiserend hun dood tegemoet. Waar tegenwoordig in elke actiefilm wel een overbodig Matrix-moment zit, geeft Dredd er juist een extra dimensie aan.

Dredd is meer een ervaring dan een film en voor mensen die niet van dunne verhaallijnen, one-liners en over-the-top-geweld houden is Dredd geen aanrader. Dit is een film die niet serieus te nemen is en daar ook helemaal niet om vraagt. Maar Dredd-fans en liefhebbers van harde actiefilms zullen op hun wenken bediend worden. Eindelijk een reden om een 3D TV aan te schaffen?