nieuws
Het Filmarchief: Saw II en The Merchant of Venice

Hoera, het is 2016! Dit jaar kunnen we ons weer verheugen op een aantal top titels en zullen we ongetwijfeld weer een aantal onverwachte pareltjes tegen komen. Enkele films die je absoluut niet mag missen in 2016, zijn onder andere The Revenant,  Batman v. Superman: Dawn of Justice en Hail, Caesar!. Naast deze nieuwe films is het belangrijk (en vooral ook erg leuk) om wekelijks een duik te nemen in de rijke filmarchieven. Vandaar dat ook in het nieuwe jaar elke week een nieuwe editie van “het Filmarchief” voor jullie klaar zal staan! Deze week speciale aandacht voor Saw II en The Merchant of Venice, een film uit 2004 die in Nederland pas twee jaar later verscheen.

De Saw-serie is een begrip in de horror-industrie. Na het zesde deel uit 2009 lijkt de serie, die al sinds 2004 jaarlijks een nieuwe editie uitbracht, dan toch te zijn gestopt. Hoewel de eerste Saw over het algemeen als de beste film uit de reeks wordt gezien, was Saw II mijn eerste kennismaking met het horror-genre. Ik was 13, had nooit de moed gehad om een horror-film te kijken (en nog steeds is dit niet mijn favoriete bezigheid) en ook bij Saw II had ik er aanvankelijk geen trek in. Onder lichte druk van mijn vrienden heb ik er toch aan moeten geloven. Ik probeerde het zo luchtig mogelijk te maken door iets grappigs te verzinnen bij de meeste scènes, maar dankzij het angstaanjagende gezicht van de welbekende pop Billy (van de slechterik Jigsaw) en de ethische dilemma’s waar de hoofdpersonages in terecht kwamen, vond ik Saw II toch nog best spannend. Toen de film eenmaal was afgelopen, kon ik mijn klamme handjes afvegen en deed ik mijn best om te doen alsof er niets aan de hand was.

Als beginnend filmliefhebber is het vroege werk van Al Pacino erg belangrijk voor mij geweest. Zijn rollen in films als The Godfather, Serpico en Dog Day Afternoon hebben mij op jonge leeftijd het acteervak leren waarderen. Helaas stelde het latere werk van Pacino mij altijd wat teleur, totdat ik werd gewezen op The Merchant of Venice. De Shakespeare-verfilming maakt gebruik van de oorspronkelijke dialogen, die Pacino op verbluffende wijze weet te brengen. De film zelf maakte niet heel veel indruk op mij, maar liet wel zien dat Pacino het nog in zich had.