nieuws
Het Filmarchief: Star Wars, BTTF, La Haine en New Kids

Ook deze week hebben we een aantal grote titels uit het archief opgedoken voor onze wekelijkse rubriek “Het Filmarchief”. Zo bespreken we deze keer onder andere de films New Kids Turbo, La Haine , Back to the Future (BTTF) en Star Wars Episode V: The Empire Strikes Back.

Ondanks dat New Kids Turbo uit 2010 nog vrij recent is, moet ik eerlijk bekennen dat het merendeel van de inhoud bij mij niet erg is blijven hangen. De enorme hype staat me daarentegen nog goed bij. Terwijl andere films hun publiek doodgooien met marketingcampagnes met budgetten waar je wel 10 New Kids Turbo’s van kan maken, leken ik en mijn leeftijdsgenoten elkaar het liefst te bombarderen met kreten uit de film.

Omdat ik ervan uit ga dat ik niet de enige ben bij wie het verhaal een beetje is weggezakt zal ik her hier nog even kort samenvatten. Gelukkig is New Kids Turbo niet al te complex en kan de samenvatting in één citaat: “VANAF NU BETALEN WIJ NERGENS MEER VOOR!”. Dit is de zin waarmee de vijf jongens uit het inmiddels mythische Maaskantje de oorlog verklaren aan de complete Nederlandse samenleving. Wat volgt is een opeenstapeling van absurde scenes variërend van grootste ontploffingen en vuurgevechten met de politie tot droge bijrollen van komieken als Hans Teeuwen en Theo Maassen. Hoewel ik New Kids Turbo niet zo snel opnieuw zal bekijken, moet ik na het terugzien van de trailer toch erkennen dat de film wel degelijk zijn charmes heeft. New Kids Turbo laat zich denk ik nog het best omschrijven als een ware cultklassieker van Nederlandse bodem.

La Haine is mijn favoriete film aller tijden. Filmtechnisch zit hij fantastisch in elkaar: de cinematografie, de keuze voor zwart-wit, het decor… Het arthouse-gevoel is bij La Haine enorm sterk. Dat kan geforceerd overkomen, maar bij deze film is het precies goed gedaan. Het is de ogenschijnlijke simpelheid die de beelden uitstralen, in combinatie met een ijzersterk script en prachtige cast waardoor de film op mij en velen anderen een gigantische indruk heeft gemaakt. Ik was veertien toen ik La Haine voor het eerst zag. Het was op de middelbare school tijdens een les Frans. De eerste helft van de film had ik gemist omdat ik de les ervoor ziek was geweest. Maar dat mocht de pret niet drukken; ik werd totaal weggeblazen.

La Haine vertelt het verhaal van drie probleemjongeren van verschillende etnische afkomsten, die leven in de buitenwijken van Parijs. We volgen de vrienden een dag. Ze hangen rond, lopen stennis te schoppen, hebben stoere praatjes en voeren vrij banale gesprekken. Gedurende de film gebeurt er “weinig”, maar toch gaat er een ontzettende dreiging uit van het verhaal. Aan de ene kant door het invoegen van de tijd en het geluid van een tikkende klok, aan de andere kant omdat de context van de film (de rellen in Parijs in de jaren ’90) en de naïviteit van de hoofdrolspelers vertellen dat het wel fout móet gaan. Het verhaal van La Haine is rauw en ontzettend realistisch: het laat zien hoe armoede en uitzichtloosheid kunnen leiden tot criminaliteit, wanhoop en rampspoed. Het zijn thema’s die te vaak voorkomen in de echte wereld, die dicht bij huis zijn en daarom keihard binnenkomen. Dat deed het ook bij mij, er is nog geen andere film geweest die de impact van La Haine heeft kunnen evenaren.

Ongeveer anderhalve maand geleden was het BTTF-dag, 21 oktober 2015 was namelijk de datum die Doc en Marty in het tweede deel bezoeken. Dit werd uitgebreid gevierd met een nieuwe Blu-Ray-release en bioscoopvertoningen van de trilogie. De hele Back to the Future-reeks speelt zich nu dus af in het verleden, ik heb mezelf nog nooit zo oud gevoeld.

Mijn eerste kennismaking met de films kwam toen ik als kind ziek thuis zat en besloot de DVD’s te gaan kijken. Ik was na het eerste deel al verkocht en ging direct de twee andere BTTF-films te kijken. Dit is voor mij ook de enige manier waarop ik de films wil zien. De paralellen tussen de verschillende avonturen zitten bijzonder goed in elkaar en de films sluiten erg goed op elkaar aan. Toch maakte vooral de meest recente bioscoopvertoningen veel indruk op mij. Een donkere zaal, een groot scherm en een enthousiast publiek; dat zijn toch de beste omstandigheden om echte klassiekers te herbeleven.

Hoewel ik een groot fan ben van de Star Wars-serie, moet ik eerlijk bekennen dat ik de oorspronkelijke trilogie onlangs pas heb gezien. Waarschijnlijk ben ik een van de weinigen op de wereld, maar ik ben van mening dat Episode I, II en III van Star Wars helemaal niet zo slecht is als iedereen beweert. Daar moet ik wel bij zeggen dat Episode IV, V en VI een veel betere en sterkere Star Wars-atmosfeer om zich heen hebben hangen.

Ik kwam voor het eerst in aanraking met het geweldige gevecht van Hoth tijdens de bèta van de game Star Wars: Battlefront. Vechtend met een stormtrooper sprintte ik door een vers pak sneeuw en zag ik allerlei machines om me heen. Toen ik enige tijd later Star Wars Episode V: The Empire Strikes Back keek, zag ik hoe goed de gelijkenis is tussen film en game: bijna alles wat in de film te zien is, komt terug in de game. Een andere wereldberoemde scène uit Episode V is de scène waarin Darth Vader tegen Luke Skywalker vertelt dat hij zijn vader is. Een aangrijpende scène, waarbij ik me kan voorstellen dat mensen die de eerste films in de bioscoop zagen, deze gechoqueerd verlieten. En wat te denken van Luke’s training door Yoda, of het verstenen van Han Solo. Star Wars Episode V: The Empire Strikes Back staat bol van de geweldige, memorabele scènes en wordt niet voor niets als de beste Star Wars-film aller tijden gezien.